SandraBrandt.nl

Tag: Klaagvrij

Categorieën
Blog

Boeklancering achter de schermen

Zo ziet angst eruit als je erin gelooft

Na 4 jaar trainen alsof het iedere dag klaagvrije maandag is was het zover. Op maandag 27-1 was de boeklancering van mijn boek Klaagvrije maandag, 7 sleutels voor een rijker leven. Ik geef jou een persoonlijk inkijkje achter de schermen om te laten zien hoe angst je kan verlammen maar vooral hoe je mét angst het mooiste creëren kunt.

Deze dag startte met een interview bij radio Veronica, daarna was de signeersessie en ’s avonds de klaagvrije maandagshow.

Klaagvrij bij Giel Beelen

Ik ben vanaf 2.30u wakker, het lukt me niet meer de slaap te vatten.

Om 7u sta ik in de studio met Giel Beelen, een bijzondere ontmoeting na het eerste interview in 2015. Destijds was er de eerste Klaagvrije maandag op Facebook waar veel mensen aan meededen nadat Giel me in de uitzending haalde. Het was ook de dag dat ik besloot te doen alsof het iedere dag klaagvrije maandag is en dáárover een boek te schrijven. Nu, 4 jaar later, is het af en werd de cirkel rond door live bij Giel te zijn en het eerste boek aan te bieden.Giel ontvangt het boek

Vervolgens reed ik naar het café waar ik 5 tot 7 dagen in de week zat in 2019 en het boek schreef. Daar was de signeersessie, ik ging er eerst in de make-up. Super fijn allemaal. Toen kwamen er enkele afmeldingen voor de Klaagvrije maandagshow die avond. Er kwam een enkele nieuwe aanmelding bij na het interview bij Radio Veronica die ochtend maar niet wat ik verwacht had.

Innerlijke criticus aan het stuur

Ik dacht thuis even een paar uurtjes tot rust te komen, siësta, bijslapen voor de show. Maar dat ging niet. Ik raakte compleet van de kaart.

Daar was angst. De innerlijke criticus kwam aan het woord en dit keer geloofde ik het: ‘vanavond zal blijken dat het niks betekent wat je doet’ en: ‘krijgen ze toch gelijk’ (enkele mensen die dit soort uitspraken in realiteit deden in mijn leven of anderszins zich negatief over me uitlieten maar heel dichtbij me stonden) Ik had de Vorstin afgehuurd in Hilversum en dacht dat er te weinig mensen voor de (dan te grote) ruimte zouden komen. Ik zag een dikke afgang voor me. Overigens gaat sleutel 4 voor een rijker leven volledig over de innerlijke criticus in het boek.

Ik waste de make-up van mijn gezicht en lag op de bank.

Mijn lijf voelde ziek, het leek alsof ik koorts had. Vroeger zou ik hiervoor ‘duiken’. Erkennen dat het allemaal niks was wat ik deed met m’n leven. Makkelijker. De criticus gelijk geven. Even stond ik voor de keuze om te cancelen.

Ik appte deze foto van hoe ik erbij lag naar Erik Jumelet die de avond zou vastleggen op film met de reactie: ‘het is vast een verkeerde beslissing geweest om te investeren in je actie vanavond want ik lig er nu zo bij. Ik voel me slecht.’ Alsof je een hert in de koplampen ziet kijken.

De klok tikte verder. Inmiddels was het 2 uur later en toen belde ik huilend Ineke Hurkmans. Zij zou die avond mensen empoweren met haar Jump movement. Ik deed daar iets wat cruciaal is om te doen als je je bar slecht voelt: een lijntje leggen met iemand die je vertrouwt, uitreiken naar buiten.

Mijn grootste angst werd nu toch echt werkelijkheid. Dacht ik. Geloofde ik. Het gesprek deed ’n beetje goed. Ik kon zelfs als een boer met kiespijn zeggen: ‘het wordt niet de klaagvrije maandagshow maar de ‘naar de kloteshow.’

Met de angst aan de hand

Het was tijd om te vertrekken naar de Vorstin in Hilversum. Ik kon het echter niet op wilskracht. Die reserves had ik niet en ik wil niet leven met de ‘zweep erover’ om ‘mezelf ertoe te zetten.’

Dus ging ik mét de angst aan de hand, de auto in. Aanwezig, middenin het ongemak (sleutel 5 voor een rijker leven, in mijn boek Klaagvrije maandag).

Om 19u zouden de deuren openen voor de deelnemers, ik kwam om 17u aan. En ik had er he-le-maal geen zin in. Dat had ik nooit gedacht. Mijn drumdocent Kevin Smal stond al bij de artiesteningang met een glimlach. Ik zei: ‘ik ga je een knuffel geven én huilen. Ik voel me zó slecht én ik heb er helemaal geen zin in.’

We gingen naar binnen. Ik mét de angst.

Mét het nare gevoel. In aanwezigheid. Zonder mezelf te forceren.

Terug in een liefdevol hart

Ik had 2 uur lang de tijd om te landen in mijn hart. En dat deed ik. Terwijl Jackie Teerenstra en Andy Janssen hun soundcheck deden, de technici hun ding, Kevin alles klaarzette (waarbij ik nog de lead nam om hem te vragen het te verplaatsen naar de andere zijde van het podium). Marieke van Dam was m’n buddy en coach de dagen ervoor. Ze haalde een salade voor me en liet me verder met rust.

Met een hand op m’n hart be

woog ik rustig op het mooie lied van Jackie. Je ziet het in dit filmpje (klik op afbeelding).

Een uur voor de deuren open gingen zei Kevin: we moeten wel even drummen nog he?

En dat deden we. En als het ‘mis’ gaat met het drummen in zijn bijzijn dan voelt dat nooit als ‘mis’. Dat zag ik in het filmpje wat ik gisteren ineens ontdekte. Zonder publiek.

Hierna voelde ik me beter. Geland. In vertrouwen. In contact met mezelf en ‘mijn team’.

De klaagvrije maandag show must go on

Een kwartier voor opening vroeg ik mijn team bij me op het podium en vroeg ze allemaal de schoenen uit te doen en die uit te houden. Dat wilde ik ook van de deelnemers de hele avond. Landen.

De armen over elkaars schouders, in een cirkel. Ik zei: ‘ik wil dat we nu even uit de taken komen. Jullie zijn druk bezig alles klaar te maken voor opening maar nu is het tijd om te landen. In jezelf. En te voelen waar je het ook alweer voor doet. Want je doet het niet voor mij. Ieder draagt iets bij vanuit zijn/haar passie.’

We bleven stil en landden … En toen vroeg ik ieder 1 woord te geven om daaraan geluid te geven.

Erik voegde er nog een doeltreffende oefening aan toe voor ons allemaal om even alles los te schudden.

En toen konden de deuren open.

Creatiekracht pur sang

Het werd éxact de avond die ik voor me zag toen ik mezelf toestond te visualiseren hoe zo’n avond toch op z’n mooist kon zijn. Als een begrafenis bij leven. Zo’n avond waarbij iedereen zich gedragen voelde in een veld van liefde, besefte wat er eigenlijk écht toe doet en er helemaal mocht zijn.

Op de terugweg in de auto zei een vriend: heb je gezien dat exact het juiste aantal mensen er was? Er was welgeteld 1 stoel over.

En het ging niet om die stoel i know. Het was exact wat het zijn moest. Alles.

Zo’n 40 mensen met een mooie verbinding die ontstond.

Met de angst aan de hand, de moed gevoed en dan tóch het podium letterlijk en figuurlijk pakken, niets van jezelf in de schaduw houden, in het licht gaan staan zónder jezelf te overschreeuwen, zonder ‘het op wilskracht’ doen maar in verbinding, met je eigen liefdevolle hart en daar vanuit in liefdevol contact met de mensen om je heen. DAT IS een rijk leven. Je leest er alles over hoe het ook voor jou mogelijk is. www.klaagvrijemaandag.nl

 

Meedoen met de 7 weken klaagvrij? Schrijf je in voor het Klaagvrij nieuws. We starten 2 maart.

 

Hartegroet,

Sandra

Categorieën
Blog

Boosheid als teken van betrokkenheid

Verbonden en betrokken zijn voelt goed, helemaal als dat lukt in de omgang met iemand die boos is. In het onderzoek naar klaagvrij leven kan aandacht voor boosheid niet uitblijven. Bij klaagvrij leven gaat het om maar één vraag, iedere dag weer: ‘Wat komt er voor klagen in de plaats, ook in gedachten, als je wel oprecht wilt blijven?

Flow

Het is een hele weg vol ontdekkingen. Het houdt maar niet op! Inmiddels ben ik na vier jaar oefenen beland bij ‘flow’ en train ik heel bewust met aanwezig zijn en kiezen voor flow. Dat kan namelijk. Het is ook mogelijk om de flow als het ware uit te nodigen. En dat is maar goed ook want dat is nodig bij het schrijven van mijn boek! Naar verwachting ligt deze eind januari in de boekhandel.

Cultuur wint

De grote inspiratiebron van dit moment is Jan Bommerez. Ik sprak hem in de Klaagvrij Leven Podcast maar wil nu vooral dit filmpje van hem delen met de mooie uitspraak: ‘Als cultuur en strategie botsen, wint cultuur.’

Koers & Kracht

Wat opvalt is ook de uitspraak over de nieuwe tijd waarin kwaliteiten vanuit vrije wil nodig zijn. En dat daar in beginsel verbinding voor nodig is. Met de workshop Koers & Kracht bij een zorginstelling gisteren was dat precies wat ik met de groep ondervond en ook kon bekrachtigen. Focus op kwaliteiten, op waarde vanuit ieder individu. Een heel palet bij elkaar. De één werd warm van een goede stervensbegeleiding en de ander maakte graag de dossiers op orde en weer iemand anders stond graag klaar voor haar collega’s. Het was maar 1,5 uur maar het werkte als een bekrachtigend, verbindend warm bad.

Wil je dat ook?

info at sandrabrandt.nl

 

Hartegroet,

Sandra

Categorieën
Blog

Open aandacht

Open aandacht

Open aandacht is een magnifiek middel om in te zetten voor jezelf en voor een prachtig, rijk contact met anderen. Het is de tweede sleutel (van de zeven) voor een klaagvrij leven. Ik schrijf dit hoofdstuk nu, zit er middenin. Open aandacht betekent dat je niet puur in je hoofd zit maar een lijntje hebt naar je lichaam, naar de ander én naar het totaal waar je bent.

Met open aandacht ben je nieuwsgierig,  opmerkzaam en helemaal aanwezig.

Het is een prachtige sleutel voor een klaagvrij leven. Want als je opmerkzaam bent in het hier en nu kun je ook aanvoelen of je in een situatie zit waar je straks misschien over gaat klagen als je zo doorgaat. Je bent in staat bij te sturen. Te voelen wat er nodig is. En voelen is juist iets wat we een beetje kwijtgeraakt zijn omdat ons hoofd onze aandacht vraagt.

 

Trek het lijntje dus weer door, naar je hele lichaam, naar de ander en de ruimte eromheen. En je zult zien, je helpt de ander om hetzelfde te doen. Ogen gaan weer stralen, je hebt een geweldige connectie in dat moment en er is liefde voelbaar. Ook met iemand die je nét vijf minuten spreekt.

Hoe mooi is dat?

Meer oefenen om in open aandacht te komen?

Ga uitwaaien op het strand!

 

Een fijne zomer,

Sandra

 

 

Categorieën
Blog

Jouw rustpunt heb je bij je

Je rustpunt heb je bij je

Jouw rustpunt heb je bij je

Zit je in zwaar weer in je leven dan sta je voor de keuze: je laat je gek maken of je kiest voor je eigen wijsheid. Eenmaal raden waar de keuze naartoe gaat doorgaans? Juist. Je gek laten maken. Want dat zijn we doorgaans gewend.

Klaagvrij in moeilijke tijden

We zijn human doings in plaats van human beings, gewend om door te gaan tot het af is, het druk te hebben … al was het alleen al in ons hoofd. Totdat je in té zwaar weer komt. Heftig genoeg om die andere keuze te moeten maken namelijk: je eigen wijsheid volgen. En dus stoppen met door jakkeren want dat gaat voelbaar ten koste van jezelf.

En zo komt er, middenin de gekte, rust in de tent. Je bent niet langer meer overgeleverd aan ‘de situatie’ aan ‘dat wat je allemaal moet doen’.

Hoe fijn is het om nú alvast te oefenen met het creëren van die rust. Nog vóór je in té zwaar weer komt. Het is je eigen keuze. Je rustpunt heb je bij je. Altijd. Bij mij is het voelbaar in een ontspannen buik, onder mijn navel én net iets vóór mijn buik. Inmiddels ben ik de challenge aangegaan om een jaar lang iedere dag hierop af te stemmen. Ik zit in dag 5. En wat een genot! Nu ik dat gevoel als doel neem in de dag laat ik me minder gauw uit de tent lokken, zijn er minder irritaties, blijf ik echt contact voorop stellen boven alle to-do’s en geniet ik vele malen meer van de zon en de regen.

Tip voor thuis

Ga er even voor zitten, of liever liggen. Zak erin. Haha, zak d’r in! Ja juist. Schouders een meter omlaag, zakken in je billen, voel je gewicht op de grond. Word je gewaar van een ontspannen buik. Blijf zitten of liggen tot je het voelt. Word je er onrustig van omdat je het niet kan vinden? Stap op, doe je ding en begin op nieuw. Aan het eind van de dag heb je het heus gevonden. En dan de uitdaging…. blijf in tune.

Workshop: Jouw rustpunt heb je bij je

5 Oktober is in Haarlem de Workshop: ‘Jouw rustpunt heb je bij je’.

voor hen die:
– in zwaar weer zit
– te druk in het hoofd is
– te weinig tijd/prioriteit aan zichzelf geeft

Waardebepaling achteraf, iedere bijdrage waardeer ik ten volle.
Je gaat naar huis met praktische handvatten en bent direct al een ander mens 

Interesse? Mail naar info at sandrabrandt.nl

 

Klaagvrij Leven Magazine

Klaagvrij Leven Magazine

Wil je meer lezen hoe anderen het heft in eigen hand namen en van de regen naar de zon lopen? Een bijzondere kijk op slachtoffer- en daderschap van Karin die slachtoffer werd van seksueel misbruik, maar ook het lange interview met de 80 jarige Nellie die in de bloei van haar leven zit… Het nieuwste Klaagvrij Leven Magazine is uit! Bestel ‘m hier.

Categorieën
Blog

Zo open was ik nog niet eerder

Vlak voor een ´belangrijk´interview met een groot bereik zoals vanmorgen bij NH Radio word ik van binnen heel diep even emotioneel. Ik voel ineens hoe ver de beoefening van een Klaagvrij Leven raakt. De interviewer en geluidsmensen zijn vaak vóór het interview lacherig en gaan expres klagen. Dat aanschouw ik als een interessant gegeven.

Voor het eerst durfde ik te benoemen hoe ik er eigenlijk voor zat.

June (host van het programma) had net beller Lia in de uitzending gehad (ik zat nog in de studio in het ‘wachthoekje) en vroeg of Lia nog een plaat wilde horen of direct door wilde naar het nieuws van 10.30.

Lia’s antwoord was in de strekking van: ‘wie ben ik nou helemaal om dat te beslissen’

Het raakte me diep.

Rod Steward werd gestart, June had Lia bedankt en gedag gezegd en ik nam de moed om haar aandacht te vragen en zei:

‘Normaal zeg ik dit nooit vlak voor een interview maar het gebeurt telkens weer’
Ze keek me nieuwsgierig aan met haar koptelefoon half op haar hoofd.
‘Klaagvrij raakt heel diep. We doen er lacherig over vooraf maar eigenlijk gaat het heel ver en voel ik het in mijn buik. Lia zei net: ‘wie ben ik nou helemaal’ en precies dát is het probleem denk ik. Als je dat namelijk maar blijft denken, blijft klagen over’.

Als je durft te gaan geloven in mogelijkheden, in jouw enorme palet aan kwaliteiten en de moed durft te nemen om ermee te spelen, te vragen, te DOEN… dan gaat er zo’n nieuwe wereld voor je open. Maar het is ook emotioneel, het gaat diep.

—-
Ik wist niet helemaal zeker of June me écht begreep.
We gingen ‘on air’. Het werd het eerste interview waarin ik ook in lijn bleef met deze diepte die ik ervaar. Dankzij het feit dat ik congruent bleef vlak vóór de uitzending. En daarmee hoop ik mensen te hebben geraakt op bijzondere wijze.

Terugluisteren vanaf 43 minuten bij het geluidsfragment 10u-11u:

https://www.nhnieuws.nl/nhtottwaalf

Ik ben dankbaar voor de warme open sfeer hier bij NH Radio vanaf receptie tot en met Herman en June in de studio. Bijzonder.

Categorieën
Blog

Alcoholvrij in de feestmaand

Alcoholvrij in de feestmaand

Gestopt met alcohol

‘Voor jou ook een wijntje?’ Ik ken haar nog niet. Haar stem klinkt enthousiast. Ze heeft net enkele andere moeders een glas ingeschonken en houdt nu voor mij de fles schuin alsof ze wil zeggen: ‘pak gauw een glas anders mors ik nog!’ Hier in het technieklokaal verzamelen alle ouders zich terwijl de kinderen kerstavond vieren in hun warm versierde klaslokalen. ‘Nou nee dankje ik blijf alcoholvrij ook tijdens de feestmaand’ is mijn antwoord.  Ik pak een beker om wat anders in te schenken. ‘Oh’ zegt ze een stuk minder enthousiast en zet de fles neer, Ze pakt haar glas en toost achter mijn rug met enkele moeders op een mooie kerstavond.

Ongezellig

In de auto terug raak ik hierover in gesprek met mijn partner. ‘Wat gek eigenlijk dat we gezelligheid en alcohol zo aan elkaar hebben gekoppeld. Als je geen wijn meedrinkt wordt er soms gezegd: ‘doe niet zo ongezellig’ en het moment van toosten was daarnet ook alleen bestemd voor degene mét wijn zo leek het. Interessant.’

Wijntje en sigaretje

Sinds 29 september ben ik gestopt met alcohol. De avond ervóór was ik gezellig aan de praat met een vrouw in een bar en toen ik haar vroeg of ze ook een wijntje wilde zei ze: ‘oh nee hoor doe maar gewoon water, ik geef niks om alcohol’. De nonchalance waarmee ze het zei liet mij meteen kritisch naar mezelf kijken. Ik dacht: ‘hoezo zou ik er eigenlijk wel om geven?’ En waarom noemen we het met z’n allen een wijnTJE en de rokers hun sigaret een sigaretJE?

Sociaal geaccepteerd

In die tijd las ik artikelen van Bram Bakker e.a.  over het effect van alcohol en hoe vreemd het is dat het gebruik sociaal geaccepteerd is. Het heeft ook nog eens een ingrijpend effect op het beloningssysteem in de hersenen. Er is steeds meer nodig om hetzelfde effect te verkrijgen. Ik merkte dat ik vooral in tijden van ongeluk eerder dacht aan een glas wijn. Ook al dronk ik er hooguit 2 á 3 per week, ik vond het mooi geweest. Ondertussen grepen mij ook enkele situaties uit mijn directe omgeving aan waarbij alcohol dagelijks werk is. Dus tijd om eens te kijken hoe erg het is om ermee te stoppen!

Alcohol als extra service

In het Concertgebouw van Amsterdam ging ik naar een prachtig concert en in de pauze stonden de tafels vol met glazen wijn. Je kon ze zo pakken zoveel je wilde. Gratis. Of misschien moet ik zeggen: ‘inclusief de prijs’. Ik vond dit ineens zo’n raar fenomeen. Ik schreef een mail erover om te voorkomen dat ik achter hun rug erover zou klagen. Het was ze nog nooit overkomen dat iemand deze gewoonte in twijfel trok en vonden daarnaast dat het niet zo erg was. We beëindigde de mailwisseling met de acceptatie van onze verschillende meningen.

Vandaag bestelde ik koffie bij een brasserie en kreeg er een borrel bij met slagroom. Gratis alcohol als extra service. En we vinden het normaal. Dat vond ik vroeger ook. Maar sinds ik geen druppel meer drink vind ik het zo gek! Sigarettenreclames zijn verboden, drankreclames niet terwijl een verbod net zo logisch zou zijn.

Alcoholvrij vraagt om uitleg

Voorheen vond ik het fijn om bij iedere ‘nee’ die ik zei tegen alcohol te vertellen dat ik geen alcoholist ben en hooguit 2 tot 3 glazen per week dronk.  Maar waarom voel ik de neiging om het uitleggen? Ik denk omdat nagenoeg iedereen alcohol drinkt behalve degene die moesten stoppen i.v.m. alcoholisme.

In het technieklokaal besloot ik om alleen te zeggen dat ik geen alcohol drink zonder de uitleg. Ik zie het als leuk onderzoekje in de praktijk. Ik voelde me een beetje ongemakkelijk zonder die uitleg maar was me ervan bewust dat dat kwam door mijn eigen aanname dat ze misschien mij als alcoholist zou bestempelen.

Door geen alcohol te drinken (gek genoeg zou ik deze zin ook kunnen beginnen met: ‘Door niks meer te drinken..’) ervaar ik ineens hoe sterk alcoholgebruik in ons leven zit. In het restaurant van een sauna dronk 95% van de aanwezigen alcohol. Als je visite hebt is het doorgaans normaal om alcoholische drank aan te bieden. Als je wél verslaafd bent en er van af wilt lijkt het me verrekte lastig om dat in onze cultuur voor elkaar te krijgen.

Alcoholvrij als experiment

Ben je niet verslaafd maar is het wel het eerste wat je op je boodschappenlijstje zet als de wijn op is, of kun je het echt niet voor je zien dat je een week geen alcohol in huis hebt? Zie het dan gewoon eens als experiment om een week niet te drinken. Juist nu tijdens de feestdagen. En onderzoek dan meteen hoe het is om tegelijkertijd klaagvrij te blijven ook in gedachten.

Boeiend!

 

Voor meer achtergrond kijk eens naar het interview van Bram Bakker met Marnix Pauwels

Ook maandelijks het Klaagvrij Nieuws ontvangen? Schrijf je in voor die van de komende maand!

Op zoek naar meer verbinding zodat verdoving met alcohol ook niet zo vaak meer nodig is? Lees mijn blog van het Gongconcert.

Categorieën
Blog

Stress door gebrek aan lef

Rust en de 7 Sleutels voor een Klaagvrij Leven

Teveel stress

Als intensive care verpleegkundige durfde ik mijn unieke inbreng niet voldoende te geven in mijn werk. Tezamen met mijn neiging om taken op me te nemen die anderen lieten liggen ervaarde ik zoveel stress dat ik het werk niet langer kon volhouden.

Ingeving de kop ingedrukt

Op Valentijnsdag bijvoorbeeld stond ik in de koffiekamer en had ik de ingeving om een kar klaar te maken compleet met koekjes en verse koffie voor de gezinsleden van de patiënten aan de beademing. Ik zag me ermee door de klapdeuren naar binnen komen als grote verrassing.

Doorbreken van patronen

Maar de klapdeuren werden normaliter alleen voor een acuut geval gebruikt als een patiënt zo snel mogelijk naar de operatiekamer moest bijvoorbeeld. Daarnaast was het gebruikelijk op deze afdeling om op de achtergrond te blijven tijdens het bezoekuur.

Er kwam ook nog eens bij dat de sfeer onder de collega’s erg ingetogen was deze ochtend.

Kortom: ik durfde niet. De ingeving die ik had zou de sfeer doorbreken. Terwijl dat juist de bedoeling was omdat ik volledige en liefdevolle aandacht wilde geven aan de familieleden. Toch stopte ik mijn ingeving weg, liet de koffiekar leeg achter en nam de gebruikelijke deur naar de intensive care om me ingetogen bij mijn collega’s te voegen. Het ontbrak me aan lef en ik heb er nu, 20 jaar later, nog spijt van.

Altijd eigen baas

Uiteindelijk zijn we allemaal baas over onze tijd. Of niet? Lang heb ik het niet geloofd. Toen zag ik het zo: het grootste deel van de week bestaat uit ‘de baas z’n tijd’ en daarnaast heb je ‘je eigen tijd’ wat overigens vol kan zitten met ‘verplichtingen’. Dat beeld werd voortdurend bevestigd om mij heen.

Maar hoe meer ik besef dat we maar één leven hebben en het voor mijn lieve connecties ook zomaar over kan zijn, hoe meer mijn missie zich laat zien.

‘Mensen wakker kussen opdat de kostbare levenstijd naar werkelijke tevredenheid wordt ingevuld’.

En ‘werkelijk’ is dat wat we voelen dat klopt. Dus in contact met zowel het hoofd als het hart. En ’tevredenheid’ betekent niet een voortdurend zoeken naar een staat van gelukkig-zijn. Het betekent ook niet dat we alle moeilijke situaties en beslissingen uit de weg moeten gaan. Tevredenheid betekent het gevoel wat je krijgt als je kijkt naar je leven nu en ziet dat dat oké is op dit ene moment wat IS. En hoe mooi is het als we meer van deze mini momentjes van wérkelijke tevredenheid verzamelen!

Verzamel kostbare mini momentjes van wérkelijke tevredenheid.

Euthanasie

Vijf jaar geleden kon mijn vader verlost worden uit zijn lijden middels euthanasie. Ik besloot de 24 uur voorafgaande aan hét moment compleet in contact met ieder nieuw moment te beleven én dat ik zou luisteren naar dat wat er nodig was in ieder nieuw moment.

Telkens als de angst me naar de strot greep was dat omdat ik dacht aan de dag erna waarop ‘het spul’ zou worden aangehangen. Ik gebruikte deze momenten om mezelf tot de orde te roepen en weer terug in het hier en nu te komen.

Geen spijt

24 uur lang deed ik wat ik mezelf had opgedragen. Nu 5 jaar later heb ik een heel goed gevoel over deze tijd. Ik heb nauwelijks stress ervaren en heb van niets spijt.

Waarom had ik nu wel het lef om te luisteren naar mijn ingevingen en jaren daarvoor als verpleegkundige op de intensive care niet? Was het omdat het een letterlijke kwestie van leven en dood was? Dat heeft zeker geholpen denk ik.

Ingevingen op waarde schatten

Hoe zou het zijn als we niet hoeven te wachten op een moment als deze om open te zijn voor onze ingevingen en die op waarde schatten? En om het lef te hebben hier wat mee te doen?

Eva Jinek in gesprek met Hansje Bunschoten zei zoiets als: ‘Je zou willen dat je het niet nodig hebt om terminaal verklaard te worden voordat je tot de o zo belangrijke inzichten komt.’

Afzien is beter

Fascinerend hoe we onze kostbare tijd besteden op een manier die vaak niet in lijn is met wat er werkelijk klopt voor ons.

Misschien heb je (onbewust) geleerd, net als ik, dat hard werken en afzien beter is dan plezier maken en op gevoel keuzes maken.

In een live presentatie van Bram Bakker bij ‘Check je Werkstress’ werd snel duidelijk dat het van belang is om weer terug in het lichaam te komen zodat je de belangrijke signalen van teveel stress kunt opmerken. ‘Laat meer en meer los wat je energie kost en voeg toe wat je energie geeft.’ aldus Bram in gesprek met de kijker over burn-out.

Klaagvrij én oprecht

En je kunt ieder moment opnieuw kiezen. Vullen we ons gesprek met negatieve energie? Blijven we klagen? Of proberen we eens wat anders en vragen we elkaar naar het mooiste momentje van de dag? Wat is er de afgelopen week gebeurd waar we meer van willen?

Voel je je slecht en is je neiging om erover te klagen? Probeer eens klaagvrij te blijven en toch recht te doen aan je onderliggend gevoel. Wat gebeurt er dan?

Als we aannemen dat de tijd die we hebben toch echt in onze handen ligt, wat zouden we dan nu doen of laten? Wat zouden we eens willen uitproberen, gewoon speels kijken als zijnde experiment?

Laten we onszelf meer en meer toestaan om te genieten, plezier te maken en vanuit liefde te kijken naar het leven. Sta vaker stil bij je successen. Dat kan zelfs met een discolamp op het werk aldus Arjen Boekhold.

Dit artikel schreef ik voor het Linkedin platform en kun je dus ook hier vinden.

Categorieën
Blog

Verslaving uitdoven met Klaagvrij Leven

Uitzicht vanaf ons balkon

Vakantie

Een nieuwe omgeving dus hét moment om een nieuwe gewoonte uit te proberen en daarmee onverwacht een verslaving uit te doven! We zijn net aangekomen in ons appartement met weids uitzicht op de bergen. Ik heb me voorgenomen om gezond met mijn lichaam om te gaan dat wil zeggen:

  • buikspieroefeningen en opdrukken leren
  • gezond eten

Het is makkelijker starten dan ik had verwacht. Juist omdat alles nieuw is, is het minder gek om regelmatig even op de grond te liggen voor wat oefeningen.

Klaagvrij gezonder eten

Het eten is een grotere uitdaging. Voorgaande jaren kochten we hier regelmatig apfelstrudel of schnitzel als we een bergtochtje maakten. Ook bestelden we koffie wanneer me maar wilden. We schrokken afgelopen jaar van de barprijs na ons veblijf van een week en besluiten het dit jaar anders te doen, zeker nu we een week langer hebben geboekt. Ons eigen koffiezetapparaat met melkopschuimer kon nog makkelijk in de auto dus maken we nu dagelijks een heerlijke latte macchiato en cappucino om aan het zwembad van te genieten.

Nu we op de uitgaven willen letten zijn we gemotiveerd om de thermosfles met koffie te vullen en broodjes te smeren voor de picknick op de berg. Want zo kunnen we toch ook prima de inwendige mens tevreden stellen? Mijn partner vindt het helemaal prima zo maar ik loop met enig gevoel van ongemak langs de fijne terrasjes op de alm op weg naar een picknick plekje. De apfelstrudels staan in de vitrine naar mij te kijken. Ik hoor ze toch echt roepen naar me. Ook de schnitzel met frisse bessensaus is écht voor mij gemaakt en niet voor die Duitser die nu zijn mes erin zet.

Ruzies wegeten

Vooral de eerste week zijn er vele ruzies tussen de kinderen. Ook wij twee hebben het niet heel fijn. Deze week ervaar ik hoe de schnitzel, apfelstrudel en ijsjes normaliter de goedmakers voor mij waren. Het waren momentjes ‘voor mezelf’ om m’n geluk een beetje op te krikken. Aangezien ik oefen met Klaagvrij Leven is het zonder deze momentjes wel een dikke dimensie erbij! Want wat moet ik nu met mijn ongemak, nu ik het niet meer weg eten kan? Een zelf gesmeerd broodje knagen met afgekoelde koffie uit de thermosfles vind ik schraal maar toch kies ik hiervoor, omdat ik wil onderzoeken wat er dan gebeurt.

 

Blijven bij het ongemak

Het rauwe ongeluk komt duidelijker naar voren op dit moment. En Klaagvrij blijven betekent ‘oordeelloos blijven en voelen wat er IS’.

Het gevoel van ongeluk wordt dan heftiger en helderder voelbaar. Vroeger klaagde ik over de ruzies en hoefde ik niet zo goed te voelen wat het met mij deed. Nu dus wel én ik heb de escape (apfelstrudel) ook afgezworen. De eerste dagen is er ook geen bereik voor de telefoon dus het wegdromen in mijn eigen online wereld is er ook niet bij. Afkicken to the max dus. Ik neem het als dikke oefening voor het leven.

Er doorheen ademen is alles wat er overblijft. En zoals Arthur Kruisman van de Vrije Denkers me eerder zei: ‘identificeer je niet met je geluk of ongeluk’. Oftewel: je kunt van een afstand kijken naar je ongeluk maar je BENT het niet! Ik oefen ermee deze week en krijg genoeg momenten om dat te doen.

 

Verslaving dooft uit

Het is onze tweede vakantieweek en er is feest in het dorp beneden. Als de kinderen slapen ga ik erheen. Mijn partner blijft in het appartement. Het wordt een avond waar ik heel veel geluk ervaar. Ik struin de straten af, blijf staan bij de kraampjes waar met aandacht gewerkt wordt aan prachtige creaties van steentjes en hout. Ik ben me zeer bewust van de ijsjes die naar me lonken en de heerlijke tapas hapjes die bijna niet zijn te weerstaan. Mijn buik heeft genoeg gegeten in het appartement. Het zou typisch zo’n ‘overeet moment’ zijn dus ik doe het niet. Ik strijk neer bij een lokaal bandje van vier muzikanten.

Folklore kan me ineens enorm bekoren. Ik klap net als de plaatselijke bevolking mee met de vrolijke muziek. Wat heerlijk dat deze mensen zoveel plezier ervaren met het maken van muziek en het delen! De trompettist stapt het publiek in voor enkele solo’s zonder enige schroom en geniet samen met de vele toehoorders. Ik lees tussendoor het boek wat ik kado kreeg van Madeleine, de schrijfster die traint om te overleven in de natuur. Ze sprak er met mij over in de Klaagvrij Leven Podcast.

Ik bestel hetzelfde als wat een andere gast krijgt. Het ziet er vrolijk uit. Het blijkt half water, half wijn met munt en citroen. Op de terugweg neem ik nog een specialiteit mee (die we jaarlijks nemen op de feestdag hier) om samen op ons balkon op te eten.

Nieuw hersenpaadje

Deze tweede week wordt het steeds makkelijker. Er lijkt een nieuw paadje te zijn ontstaan in mijn hersenen. Ik zie ineens hoe we worden gelokt om overal maar eten te kopen wat ons niet voedt. Als je alleen benzine wil tanken bijvoorbeeld, moet je toch heel stevig in je schoenen staan om ook niet nog wat te snoepen erbij te kopen. Ook teveel eten is een valkuil. Gezien het aantal mensen met overgewicht hier kan ik wel stellen dat het een uitdaging is voor velen om alleen te nemen wat we écht nodig hebben.

Ik las het boek Ikigai over de Japanse 100 plussers op een eiland waar ze zichzelf nooit overeten. Ze stoppen zodra ze voor 80% vol zitten. Nu ik toch aan het oefenen ben met klaagvrij gezonder leven kan dit aspect er ook nog wel bij. Het blijkt ineens makkelijker om mijn oefening uit te breiden.

We krijgen het daarnaast ook gezelliger met elkaar en hebben veel meer genietmomenten.

 

Liefde en AANDACHT

Grote pullen bier gaan er in de vroege ochtend al in bij enkele gasten. Ik vraag me af of dat om dezelfde reden is als ik voorheen de apfelstrudel bestelde? Is het ongemak, ongeluk, onrust?  Ik lees ‘Het einde van het gezin’ in De Groene over jongeren die opgroeien zonder vader. Een duidelijk pleidooi voor informatie over het voeden van een gezonde relatie. Iets waar nu (o.a. op scholen) geen enkele aandacht voor is. ‘Het gevolg is dus dat een jongere, als hij of zij de volwassen leeftijd bereikt, wel voorlichting heeft gehad over hoe je een condoom afrolt, maar niet over hoe je voor je relatie zorgt.’

Het stukje raakt me over een jongeman die weg gaat bij zijn gezin omdat zijn vriendin zeurde over de vakantie. Daar had hij geen zin in. Ik geloof dat dat armoede is. Armoede op emotioneel nivo. En ik worstel er ook mee. Want hoe ga je om met ongemak, gevoelens van ongeluk? Ik geloof dat AANDACHT en liefde voor elkaar (en onszelf!) zoveel kan helen. En dat kan ik NU, ieder moment toepassen.

Het onderzoek gaat in vogelvlucht nu ik mijn escapes grotendeels heb afgezworen. Op enkele ijsjes, (zelfgemaakte) Latte’s en Instagrams na blijf ik met aandacht bij de momenten van ongeluk, ongemak en onrust. Ze verdwijnen ook weer ‘als vanzelf’. Ik heb er aandacht voor en leer één belangrijke les.

 

De belangrijkste les

Als ik luister naar mijn innerlijke weten én dat opvolg, voel ik me veel beter. De angst voor afwijzing is niet langer meer een alibi om me gedeisd te houden aangezien ik in de aanloop zit naar de Rejection Challenge. Een uitdaging om 30 keer bewust afwijzing op te zoeken zodat de angst ervoor zal uitdoven en het makkelijker wordt te volgen wat mijn hartje roept.

Luister naar het fluisteren van je lijf opdat het niet hoeft te schreeuwen om gehoord te worden.

Thuisgekomen is het appeltje eitje om aan de snaai-momenten weerstand te bieden. De grondoefeningetjes doe ik nog steeds zo nu en dan gedurende de dag. Ik heb opgeschreven waar ik meer aandacht aan mag geven en sta te trappelen om weer met volle aandacht aan het werk te gaan. Ik ben gevraagd om mijn Klaagvrije lessen te delen op het Blikopeners festival, verder geef ik twee Inspiratietours aan teams en ga ik vooral proberen AANDACHT te brengen tijdens de rejection challenge. Hoe zou het zijn als ik bijvoorbeeld een week lang in een ziekenhuis op een zaal de patiënten aandacht mag geven voor het slapen gaan? Aandacht aan pijn en angst en voor rust en ontspanning opdat er misschien geen slaapmiddelen meer nodig zijn?

 

Nog een fijne zomer!

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Categorieën
Blog

Internationale klaagvrije vrouwendag

Vandaag kwamen zo’n 60 vrouwen bijeen in een wijkcentrum te Haarlem voor een bijzonder programma wat ik mocht presenteren en deels invulling gaf. Op het programma stond o.a.:

  • Klaagvrij Leven en staan voor je rechten
  • Veilig Thuis
  • Ervaringsdeskundige

Recht

Ik heb moeten zoeken naar de achtergrond van Internationale Vrouwendag, wist niet dat het in 1908 begonnen is. Het is blijkbaar nodig geweest om op te staan en te strijden voor kiesrecht en betere arbeidsomstandigheden en gelijkheid op vele andere vlakken. En nog steeds mag de vrouw meer opkomen voor haar rechten. Maar direct voel ik weerstand en dat is omdat ik het niet volledig vind wat ik nu zeg. Mannen mogen dat net zo goed en worden ook onderdrukt, mishandeld en ervaren in hun leven ongelijkheid.

Power

Maar toch, vandaag sta ik voor een groep vrouwen en pleiten we voor power, onze eigen power. Want staan voor je recht is opkomen voor wat je hart je ingeeft (nogmaals, dat geldt voor man en vrouw wat mij betreft). En om op te komen voor wat je hart je ingeeft heb je jezelf serieus te nemen.

Waardevol

En daar is hét grote raakvlak met Klaagvrij Leven. Om zonder klagen maar wel oprecht door het leven te gaan heb ik mezelf waardevol te vinden en serieus te nemen. Want pas dan zijn mijn behoeften die onder het klagen verscholen liggen waardevol en mijn eventuele hulpvragen ook.

Invloed

Daarnaast is de keuze voor een slachtoffer positie mogelijk én de keuze voor een positie met meer invloed. In mijn dagelijks leven wel. Ik vertel dat ik alle vrouwen gun dat zij die keuze hebben en kunnen maken. ‘Kijk telkens weer waar je wél kunt luisteren naar je hart en vind jezelf waardevol en kom ervoor uit! Luister naar je eigen behoeften én die van je partner. Luister naar elkáár! En straf jezelf niet af (dat is klagen over jezelf) als je dat zó lang niet gedaan hebt. Vanaf nu kun je weer ieder moment opnieuw kiezen.’ Ik zie vele knikkende vriendelijke gezichten tegenover mij.

Boeiende vrouw

Ervaringsdeskundige H. is ook één van de spreeksters. Ik zou met haar in gesprek gaan met de microfoon maar laat haar al snel zelf het woord doen want dat blijkt vele malen mooier. Ik neem plaats in het publiek op de eerste rij en luister aandachtig naar deze boeiende vrouw.

Gedwongen

Tien jaar geleden werd zij zwaar onderdrukt in haar relatie. Ze mocht niet naar buiten kijken, kreeg alleen eten van haar man als hij dat wilde, werd gedwongen om met hem naar bed te gaan en werd geslagen. Tot op een dag de jeugdbescherming kwam en haar voor de keus stelde om samen met haar man te blijven (maar dan werden de kinderen uit huis geplaatst) óf voor de kinderen kiezen en weg bij haar man. Ze koos voor het laatste want: ‘dan was ik met drie in plaats van met twee en ik wilde niet langer in de slachtoffer positie blijven’.

Wat wil jij?

Ze ging naar het Blijf van mijn lijf huis en: ‘daar was het voor het eerst dat ik in Nederland iemand ontmoette die tegen me zei: ‘wat wil jij’? Ze vertelde dat ze álles wilde leren wat ze nodig had om onafhankelijk te kunnen zijn. Alle cursussen die ze wilde kreeg ze en deed ze met vlijt. Ondertussen kregen haar twee zeer jonge kinderen ook psychische hulp op haar verzoek.

Wij zijn leuk!

Inmiddels is ze gelukkig getrouwd en is de haat jegens mannen verdwenen. Ze pleit voor het aanboren van de eigen kracht. ‘Wij zijn allemaal leuke vrouwen met kwaliteiten, doe er wat mee!’ aldus H.

Maha

Na afloop komt er een jonge vrouw naar me toe. Ze heeft haar zoontje op de arm. Ze heet Maha en is moeder van vier, spreekt goed Nederlands en wil ook een radioprogramma. Bij Haarlem105 heeft ze al gesolliciteerd, zonder resultaat. Ze wil graag luisteren naar haar hart en beter op komen voor haar eigen behoeften. Ze komt uit Egypte en spreekt de taal van vele vrouwen hier. Ze wil zo graag dat al die vrouwen ook kunnen begrijpen wat deze ochtend verteld is. Ook door de mevrouw van Veilig Thuis en ook door de ervaringsdeskundige. Ik vertel haar dat ik een cursus ‘Vrouw&power’ wil maken met het thema Klaagvrij uiteraard 🙂 Ze begint te stralen als ik haar vraag of ze het samen wil geven met mij. Ze ziet zichzelf al vertalen. En dan opeens zie ik nog iets voor me….

Granaatappel

Nadia en Merijn van ‘op zoek naar de granaatappel’

Het programma Op zoek naar de granaatappel bekijk ik regelmatig met veel interesse. Een kijkje in een andere cultuur waar vrouwen soms nog onderdrukt worden en toch ook weten op te staan en het heft in eigen hand nemen. Vrouwen die met koken kostwinnaars kunnen worden bijvoorbeeld. De programmamaaksters gaan samen met deze powervrouwen het eten voorbereiden, praten over hun gewoontes en struinen de lokale markten af voor de juiste ingrediënten. Zeer leerzaam en inspirerend.

 

Samen koken

Ik wil thuis eigenlijk ook graag eens iemand uit een heel andere cultuur uitnodigen mét kinderen om samen te koken. Voedsel bereiden naar recept uit haar land. Ik zie direct dat deze jonge vrouw tegenover mij met haar jochie op de arm daar vast oren naar heeft. Ze straalt als ik haar vraag. En wat blijkt: ze is al twaalf jaar in Nederland en kent geen enkel Nederlands recept en heeft ook daarin interesse.

‘Hoe kom je bij mij met vier kinderen eigenlijk?’ vraag ik haar. Ze blijkt plannen voor rijles te hebben maar tot op heden brengt en haalt haar man haar altijd. We spreken af dat we contact opnemen voor een afspraak en blij gaan we ieder ons weegs.

 

 

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Categorieën
Blog

Klaagvrij

Het is zondag. Een dag vol aandacht voor kinderen en andere activiteiten waarbij ik mijn aandacht aan anderen geef. In de namiddag begint het klagen in mijn hoofd, zeurderig. Snel schakel ik over naar mijn onderliggende wens: samen met fijn gezelschap, los van het gezin, wat eten in mijn stad Haarlem. Het is thuis snel geregeld en ik stap op mijn fiets, mijn telefoon checkend of de ge-appte mensen kunnen komen als gezelschap. Reactie blijft uit. Vlak voor sluitingstijd stap ik ‘By Lima‘ binnen, een hotspot in Haarlem met heerlijke thee. Twee bekenden begroeten me enthousiast: ‘we hebben het nét over je!’. Er ontstaat een geanimeerd gesprek over talenten verbinden en ik bedenk ter plekke dat we daar een inspiratie-avond voor kunnen organiseren. Ze zijn verrast en enthousiast over dit voorstel. Ik merk dat het mij verbaast dat mensen verrast zijn als ik een mogelijkheid zie om wensen in daden om te zetten.

Talenten verbinden, geloven in mogelijkheden.. dat maakt happy!

Ik reken af en fiets naar een stampvol Dodici achter de Grote Markt. Een geweldige keuken hebben ze daar al jaren. Aan de grote tafel bij het raam is nog net 1 stoel vrij. Ik pak mijn schrift erbij voor mijn boek-in-wording over een klaagvrij bestaan. Ik kies de overheerlijke ravioli met walnoten, een thee, water en een rode port. Met mijn drankjes voor mij en mijn schrift in de aanslag mijmer ik wat voor me uit. Veel komt er niet van schrijven nu. Ik piel wat op mijn telefoon.

Dan eerst eten, smullen!

Naast mij zit een gezelschap te praten over het verdelen van de rekening. Ze moeten er zelf om lachen en ik lach mee. Dan raken we in gesprek over klaagvrij leven. Eén van de heren vertelt me dat hij net nog zei dat hij vond dat de bediening zo laat de borden afhaalde. Nu beseffende dat het negativiteit in de groep veroorzaakt en het vrij nutteloos is. Het is het begin van een super leuke avond met geweldig gezelschap, precies wat ik voor ogen had deze avond. Ik bestel een rondje voor ze en een zoete lekkernij om te delen. Nog zeker 1,5 uur zijn we in gesprek. De drankjes zijn halverwege op als ik me hardop afvraag of de bestelling van de lekkernij is doorgekomen. Ik sta op en vraag aan de bar of onze bestelling er nog bij mag komen. De ober zegt: ‘ik maak het meteen in orde!’. Voor mij een normale handeling maar doordat we bewust dit onderwerp bespreken zie ik ineens dat het onderdeel uitmaakt van mijn eigen training in klaagvrij leven.

Ik fiets naar huis en denk: ‘ik ben weer helemaal MIJ’! Vol inspiratie voor mijn boek, gegeven door dit geweldige gezelschap terwijl ik heerlijk ben verwend met lekker eten en drinken.

Op je gezondheid!