SandraBrandt.nl

Categorieën
Blog

Elkaar thuis brengen

Vandaag had ik een ontmoeting voor de Klaagvrij leven podcast met Nicolai Versloot. Hij heeft de laatste jaren kindstukken teruggebracht naar zichzelf. Stukjes die als het ware áchter waren gebleven omdat hij toch nog nét teveel in hokjes had geleefd. En hoe meer dit terugkwam hoe completer hij zich weer voelt. Het ging over het spelen en opzoeken van grenzen.

Het weer gaan léven.

Stilte

Maar er gebeurde ondertussen méér in deze ont-moeting. Want beiden waren we opmerkzaam of we er zélf helemaal wel waren. Zo was er even omgevingsgeluid en stopten we de opname en startten we die pas weer na een moment naar binnen gekeerd te zijn met ogen dicht.

Na de opname liep Nicolai naar buiten en maakte ik binnen de lunch. We voegden ons weer bij elkaar. Waren stil, spraken, ervaarden de verschillende bewegingen van energie en bleven telkens terugkeren in ons eigen midden.

De beweging opmerken

Wat dat vervolgens bij mij opleverde is een herkenning dat ik tóch nog wat bescherming heb wat gewoon los gelaten kan worden stapje voor stapje. En dat bedoel ik met de titel. Elkaar thuis brengen.

We kunnen elkaar thuis brengen. Hoe? Door zelf telkens weer te verbinden in ons centrum. Geworteld naar de grond, harts- en buikcontact en open kruin naar boven. Als we telkens díe beweging kunnen maken, terug dáár, dan is de ander in staat om stapje voor stapje het overlevingsmechanisme los te laten en ook Hier te komen, terug Thuis.

Kunnen landen bij een ander

Normaliter is dit het werk wat ik heel bewust doe in wandelsessies voor mijn klanten. Ik raak er ook altijd heel gecentred van, in zachte kracht en stromen in m’n energieveld. Nu was het iemand ánders eens die uit zichzelf telkens terug in zijn eigen thuis kwam zodat ík deze keer ook steeds meer kon loslaten.

Het is allemaal héél fijntjes op te merken, vroeger kon ik dat allemaal niet eens voelen.

Bonte avond

Nu was het effect zó groots dat ik een stromend systeem hield tot ik ging slapen met een mega effect op het thuisfront. De kinderen waren lief met elkaar, er werd gemasseerd, een bonte avond georganiseerd, samen gekookt en gelachen.

En mama? Die bleef maar een zacht stromende buik houden. Thuis in zichzelf.

Wat we écht nodig hebben

Geef het door geef het door. Laten we elkaar terug naar huis helpen door telkens weer bewust terug te bewegen naar de onze. Hoe completer we ons voelen, heel, hoe beter we kunnen zien in de buitenwereld wat we eigenlijk écht nodig hebben. Vrij weinig eigenlijk. Voornamelijk elkaar.

De podcast komt in juli online.

Categorieën
Blog

Duizendpoot houdt koers

Het valt niet mee, zoveel pootjes, duizend stuks..  Het houdt koers..  wat is daar voor nodig?

Danny

Vandaag had ik een coachgesprek met Danny, op de fiets. In beweging gebeurt er meer. En daar is de essentie meteen.. want hoe bepaal je je richting en in welk tempo, welke tijd.. kloktijd? Nee kloktijd beknelt, belemmert. We zouden oversteken, stonden bij het verkeerslicht bij de ‘verfrollerbrug’ maar het voelde niet goed. Te druk daar. Danny zei ter loops iets over een andere route in plaats van oversteken. Terwijl oversteken logischer leek (want: korter) voelde doorfietsen langs het Spaarne beter. Rust en ruimte om de gedachten te laten gaan. We verlieten het kruispunt en veranderden onze koers.. of nee.. we hielden koers, de weg die als vanzelf opborrelde. En zo fietsten we heel Haarlem Centrum rond, continue in contact met wat er op dat moment als vanzelf kon ontstaan qua richting. We opperden wel vijf keer een café’tje om neer te strijken en toch bleven we op de trappers tot we als vanzelf op een mooie plek kwamen waar we konden landen in het zonnetje en ons gesprek voortzette onder genot van een Latte Macchiato.

Poten op de grond

DannyGeland op een terras in de zon. Ons gesprek ging over de inspiratietour. Danny wil deze gaan doen. Tijdens de inspiratietour ga je met jezelf als enige kompas een week het land door met een brandende vraag in je leven. Een week met een focus waardoor je nieuwe inzichten krijgt. Meestal betekent het dat je vooraf met mensen afspreekt die jou inspireren bij jouw brandende vraag maar voor Danny zal het heel anders verlopen… De details beschrijft hij later misschien zelf in een blog. Voor nu volstaat het te zeggen dat zijn focus zal zijn: met de poten op de grond en levend vanuit gevoelstijd en -richting.

Kompas

Die innerlijke kompas heeft iedereen en die helpt mij enorm om koers te houden. Poten op de grond, ja dat ook. Dankzij Danny besef ik dat ook ik iedere dag werk aan de basis. Poten op de grond, leven vanuit wat NU als vanzelf oké is. DOEN.. ook zoiets. Focus voor die paar minuten per keer die ik kan gebruiken voor hetgeen ik allemaal opzetten wil terwijl het gezinsleven ook doorgaat met drie kleintjes. En samen doen. 2015 is voor mij het jaar van samen doen. Nieuwe samenwerkingspartner toelaten in mijn bedrijf. Best spannend maar het voelt goed!

Duizend en één

Het blog ontstaat omdat het me even duizelt. Duizend en één dingen duizelen. Waren het er nou gewoon duizend.. dan viel het nog mee 🙂

30 dagen challenge Happy Family is running

er komt weer een mooi contact voor werkplekonderzoek aan..

dan is de inspiratietour in wording voor jongeren en een pilot (film) is onderweg!  Halte Z.

borrelende ideeën over e-book over klooi en speeltips (later meer)

en 1 mei een Lente Feest in wording, compleet bedacht en georganiseerd door mijn oudste van 6 en zijn buurmeisje.

 

o… is dat alles eigenlijk?

 

 

Categorieën
Blog

Een pas op de plaats brengt je verder

Tijd voor nieuwe plannen

Corona maakt ons wakker met een hele nare ringtone terwijl we net zo lekker lagen te dromen. Het laat ons duidelijk zien dat we geen grip hebben op wat ons overkomt. Hoe we ermee omgaan is echter wel aan ons. Zo kun je blijven klagen over trainingen die hadden moeten plaatsvinden. Het brengt je alleen niet verder. Deze tijd vraagt, of beter gezegd eist, een pas op de plaats. Maar niet passief afwachtend. Want zoals Inspirator Joe Dispenza zei: ‘If you’re waiting, youre not creating’. Deze tijd geeft nu ruimte voor reflectie, ruimte om tot rust te komen en om nieuwe plannen te maken. Het is van essentieel belang om uit de klaagmodus te komen want dat is funest voor je creativiteit.  

 

Kom uit de klaagmodus en sta open voor inspiratie. 

 

Van klagen naar creëren 

Als je klaagt, verzet je je tegen wat is. Nu is dat niet per se een probleem, je hebt er misschien alle redenen voor. Maar om nieuwe plannen te kunnen maken, is het belangrijk om je open te stellen voor ingevingen, voor inspiratie. Dat werkt niet als je in een klaagmodus zit. Let vandaag eens wat vaker op je klagende gedachten en uitspraken, en kijk wat ervoor in de plaats kan komen. Wees hierbij vooral nieuwsgierig in plaats van zelfkritisch. Nieuwsgierigheid geeft namelijk een open ontspannen houding. En dat is nodig om tot nieuwe inzichten te komen. Zelfbeklag zorgt juist voor een gespannen houding en dat slaat de inspiratie dood. Een andere goede manier om te ontspannen, is dagdromen. Want om plannen te kunnen maken moet je durven dromen. 

 

Durf te dromen 

Als je niet gelooft dat je beter uit deze zogenoemde crisistijd kunt komen, zul je ook geen stap verzetten. Sta jezelf toe dat het ook voor jou mooier mag worden. Droom groots, schrijf het op, spreek het uit en doe het een aantal keren per dag. Plak je droom op je spiegel of schrijf het in een schrift dat je op je nachtkastje legt. Er is alleen één lastpak die je tegenkomt als je gaat dromen: de innerlijke criticus.    

 Ook het Klaagvrij nieuws ontvangen? Schrijf je hier in.

Tackel je innerlijke criticus 

Zodra je droomt over je wenselijke situatie laat je je hart spreken. Grote kans dat je dan je innerlijke criticus ontmoet. Degene die van jongs af aan probeert om jou te beschermen. Maar ook degene die, als je niet oppast, jou kan beletten om in beweging te komen. En dat doet hij door bijvoorbeeld tegen je te zeggen: ‘Wie ben jij nou helemaal?’ of: ‘Dat lukt jou toch nooit! Doe nou maar gewoon.’ Laten we hem nu geen lastpak meer noemen, want hij laat ons ook zien dat we meer naar ons hart willen luisteren. Hij komt per slot van rekening alleen op dat soort momenten om de hoek kijken. En weet je nog: uit de klaagmodus komen helpt je om open te staan voor inspiratie. Dus ook uit de klaagmodus jegens de innerlijke criticus.  

Als je ondanks de innerlijke criticus toch je hart blijft volgen, iedere dag een stapje, zul je merken dat het je steeds makkelijker afgaat. Je breidt langzaamaan je comfortzone uit. Beter iedere dag een klein beetje, dan af en toe een grote sprong. Voed daarbij jezelf door bijvoorbeeld te luisteren naar een passende podcast en spreek inspirerende mensen in je netwerk.  

Durf dus te dromen, destilleer er kleine te nemen stappen uit en zet er iedere dag één. 

 

Hartegroet,

Sandra

 

Sandra Brandt is auteur van Klaagvrije maandag. Zij is zzp’er, moeder van 3 kinderen en traint zichzelf in klaagvrij leven sinds 2015. Hoe kijkt zij naar deze tijd vanuit het klaagvrij gedachtegoed? 

In de volgende column: ‘Uitstekende zelfzorg in crisistijd.’ 

Lees het vorige blog: Kansen in crisistijd

Categorieën
Blog

Kansen zien in crisistijd

Vruchtbare mindset

In deze bijzondere tijd pluk ik de vruchten van mijn eigen gedachtegoed. Nota bene iets wat begon als experiment. Eind 2015 stapte ik in de auto na een bezoek aan iemand die van klagen haar hobby gemaakt leek te hebben. Ik hoorde mezelf klagen over haar klagen en besefte ineens dat ik daarmee exact hetzelfde deed. Na dat inzicht besloot ik het één dag anders te doen. De eerste klaagvrije maandag was een feit. Het bleek zo’n interessante bezigheid, dat het me tot op de dag van vandaag niet meer heeft losgelaten. Het veranderde mijn mindset compleet. En dat blijkt juist nu in deze tijd van groot belang. Ik vond gaandeweg zeven sleutels voor een rijker leven waarmee het iedere dag klaagvrije maandag wordt. Je leest het in het gelijknamige boek (januari 2020).’

Van klagen naar invloed

Het is een misverstand dat je niet mag klagen. Het staat je vrij. Het is natuurlijk heerlijk om even af te geven op alles wat je ergert, maar wat levert het je nou echt op? Een gevoel van opluchting wellicht, maar ook meer negativiteit en geen oplossing.  Bij een klaagvrij leven stel je jezelf de vragen: Welke behoeften liggen ónder het klagen verscholen? Wat wil ik nou eigenlijk echt zeggen?  En wat ligt daarvan binnen mijn cirkel van invloed? Ook in deze onzekere tijden zijn er mogelijkheden en heb je nog steeds een cirkel van invloed. Het probleem is alleen dat we vaak blijven hangen in hoe het had moeten zijn. Laten we kijken hoe dat werkt om daarna in te zoomen op jouw cirkel van invloed.

 

Op de hoogte blijven met het Klaagvrij Nieuws? Schrijf je hier in.

 

Mismatch tussen verwachting en realiteit 

Klagen ontstaat altijd bij een situatie die anders gaat dan je had verwacht of gewenst. Een zogenaamde mismatch. Ik had bijvoorbeeld verwacht dat na het verschijnen van mijn boek, vele presentaties en teamtrainingen zouden volgen. De eerste afspraken waren gemaakt. Sterker nog, ik had (naar verwachting) genoeg in de pijplijn voor vijf maanden inkomen. Prille contacten die direct warm voelden en al over concrete data gingen. Nog vóór tekening van de offertes. Maar alles werd gecanceld. Voor velen genoeg reden om te klagen. Voor mij niet meer, omdat ik me realiseer dat verwachtingen en realiteit niet altijd overeenkomen. Zijn er bij jou ook opdrachten komen te vervallen? Blijf dan niet hangen in hoe het had ‘moeten’ zijn! 

Verspil geen tijd in het blijven klagen over wat er niet kan, maar bekijk wat er binnen je cirkel van invloed ligt.

Schakel naar je behoefte 

Erken wat er nú is en zoek vervolgens naar de behoeften onder het klagen. De kunst is om die zodanig te formuleren dat het binnen je cirkel van invloed valt. Het eerste wat er in je opkomt is meestal niet hetgeen waarmee je direct iets kunt. Je hebt bijvoorbeeld nu de behoefte aan het oppakken van je eigenlijke werk zoals je altijd deed, maar dat gaat voorlopig niet gebeuren. Verspil geen tijd in het blijven klagen over wat er niet kan, maar kijk waar je invloed op hebt. Is dat de behoefte aan voedsel en een dak boven je hoofd? Dan breng je die situatie in kaart. Wordt het komende kwartaal financieel een probleem? Je hebt mogelijk genoeg spaargeld en kunt gebruik maken van de aanvulling voor zzp’ers via de gemeente. Of misschien kun je je wenden tot familie voor steun. Blijf ook hierbij niet hangen in een klaagzang omdat je stiekem vindt dat dat beneden je waardigheid is. Vragen staat vrij en gebruik maken van regelingen ook, daar zijn ze voor. 

Blijf geloven in mogelijkheden 

Maar wie weet is het aanspreken van spaargeld of het vragen om steun bij je familie of gemeente niet eens nodig. Want als je blijft geloven in mogelijkheden met het oog op jouw behoeften, blijf je open voor alles wat gaandeweg langskomt. Zo zijn velen overgestapt op het online aanbieden van hun product. Wat mijn dieperliggende behoefte betreft: ik wil bijdragen aan dat wat nú het hardste nodig is. En toevallig lag dat binnen mijn cirkel van invloed: terug naar de zorg. 20 jaar geleden was ik IC-verpleegkundige en hoewel mijn BIG-registratie allang vervallen was, geloof ik in mogelijkheden en sprak mijn wens uit om een bijdrage te leveren. Prompt kreeg ik een contract van acht uur voor onbepaalde tijd in een verzorgingshuis in de buurt. Lees hier meer over mijn eerste avonddienst. Bovendien zie ik deze tijd ook als een kans om in de toekomst sessies te gaan geven voor teams met een klaagcultuur. Zodat werknemers weer mét elkaar gaan praten in plaats van over elkaar. Op welke manier kun jij nieuwe kansen halen uit deze periode? Zet alle opties op een rij en ga aan de slag! 

 

Hartegroet,

Sandra Brandt 

www.sandrabrandt.nl 

https://www.anderzdenken.nl/Ean/9789462961210/Klaagvrije_Maandag 

Categorieën
Blog

Lessen uit de zorg

Sinds 2 weken steek ik met liefde de handen uit de mouwen in de zorg. Op een afdeling voor dementerenden om precies te zijn. Ik was 20 jaar geleden IC verpleegkundige en deed tijdens de basis opleiding tot verpleegkundige een achttal stages bij onder andere: een dagbehandeling voor dementerenden, de psychiatrie en bij verstandelijk gehandicapten. Omdat het zo lang geleden was en mijn BIG registratie verlopen geloofde ik eigenlijk dat ik ‘niks meer wist’. Toch was mijn drive om bij te dragen aan de maatschappij groter en ging ik aan de slag. Nu, twee weken verder, heb ik enkele belangrijke lessen geleerd die ik graag met je deel.

1- jezelf onderschatten is een kwaliteit

Jezelf onderschatten hoeft niet te betekenen dat je dan maar niet in beweging komt. Een roep die je hoort kan sterker zijn! Verder doe ik nooit onverantwoordelijke dingen. Extra kijken, meedoen en laten controleren zijn van belang. Ik geef het aan in de groep welke voorbehouden handelingen ik die dag graag wil meemaken zodat ik ze weer onder de knie kan krijgen. Van medicijndelen tot zwachtelen van oude benen, ik word geroepen als het zover is. Verder snuif ik de mooie voorbeelden op van oude rotten in het vak van hoe je omgaat met mensen die letterlijk en figuurlijk de weg kwijt zijn. En ondertussen blijk ik meer te kunnen dan ik had gedacht. Mocht je het nog niet gelezen hebben, dit is m’n blog van de eerste avonddienst.

2- mooie herinneringen maken is essentieel

Dementerende mensen leven in het verleden. Er komen mooie verhalen boven over varen op zee, over de liedjes die werden gezongen met het gezin rond de piano. Nu mooie herinneringen maken is belangrijk. Genieten van een wandeling nu dat in ons land nog is toegestaan bijvoorbeeld. Wetende dat we daar ons leven op terug zullen kijken. En hoe bijzonder, dat we zoiets waar we vroeger niet bij stil stonden nu zo’n genietmoment is! Dus herinneringen maken is niet alleen goed voor later, het is ook fijn voor nu.

3- aanwezigheid geeft een veilig gevoel

Dementerende mensen leven ook in het nu. Het nu wordt als fijn ervaren als ik als verzorgende aanwezig ben met liefde. Als ik oogcontact maak en liefdevol mee ga in de belevingswereld van dat moment. Als ik knuffel, dezelfde beweging meemaak en liedjes zing van vroeger. Ik straal er veiligheid mee uit. Dat kan ik alleen als ik ook die veiligheid in mezelf ervaar. En juist dát heb ik geleerd door te trainen met klaagvrij leven. Meer in het hier en nu zijn, ingecheckt. Door die aanwezigheid vertel ik m’n lichaam dat het veilig is. Mijn kinderen reageren er goed op. De bewoners in het verzorgingshuis ook. Maar dat begint dus bij mij. Hoe ik dat doe nu in deze tijd? Dat vertel ik je in een volgend blog.

 

Of schrijf je in voor  het klaagvrij nieuws.

 

Liefs,

Sandra

Categorieën
Blog

Duizendpoot houdt koers

Het valt niet mee, zoveel pootjes, duizend stuks..  Het houdt koers..  wat is daar voor nodig?

Danny

Vandaag had ik een coachgesprek met Danny, op de fiets. In beweging gebeurt er meer. En daar is de essentie meteen.. want hoe bepaal je je richting en in welk tempo, welke tijd.. kloktijd? Nee kloktijd beknelt, belemmert. We zouden oversteken, stonden bij het verkeerslicht bij de ‘verfrollerbrug’ maar het voelde niet goed. Te druk daar. Danny zei ter loops iets over een andere route in plaats van oversteken. Terwijl oversteken logischer leek (want: korter) voelde doorfietsen langs het Spaarne beter. Rust en ruimte om de gedachten te laten gaan. We verlieten het kruispunt en veranderden onze koers.. of nee.. we hielden koers, de weg die als vanzelf opborrelde. En zo fietsten we heel Haarlem Centrum rond, continue in contact met wat er op dat moment als vanzelf kon ontstaan qua richting. We opperden wel vijf keer een café’tje om neer te strijken en toch bleven we op de trappers tot we als vanzelf op een mooie plek kwamen waar we konden landen in het zonnetje en ons gesprek voortzette onder genot van een Latte Macchiato.

Poten op de grond

DannyGeland op een terras in de zon. Ons gesprek ging over de inspiratietour. Danny wil deze gaan doen. Tijdens de inspiratietour ga je met jezelf als enige kompas een week het land door met een brandende vraag in je leven. Een week met een focus waardoor je nieuwe inzichten krijgt. Meestal betekent het dat je vooraf met mensen afspreekt die jou inspireren bij jouw brandende vraag maar voor Danny zal het heel anders verlopen… De details beschrijft hij later misschien zelf in een blog. Voor nu volstaat het te zeggen dat zijn focus zal zijn: met de poten op de grond en levend vanuit gevoelstijd en -richting.

Kompas

Die innerlijke kompas heeft iedereen en die helpt mij enorm om koers te houden. Poten op de grond, ja dat ook. Dankzij Danny besef ik dat ook ik iedere dag werk aan de basis. Poten op de grond, leven vanuit wat NU als vanzelf oké is. DOEN.. ook zoiets. Focus voor die paar minuten per keer die ik kan gebruiken voor hetgeen ik allemaal opzetten wil terwijl het gezinsleven ook doorgaat met drie kleintjes. En samen doen. 2015 is voor mij het jaar van samen doen. Nieuwe samenwerkingspartner toelaten in mijn bedrijf. Best spannend maar het voelt goed!

Duizend en één

Het blog ontstaat omdat het me even duizelt. Duizend en één dingen duizelen. Waren het er nou gewoon duizend.. dan viel het nog mee 🙂

30 dagen challenge Happy Family is running

er komt weer een mooi contact voor werkplekonderzoek aan..

dan is de inspiratietour in wording voor jongeren en een pilot (film) is onderweg!  Halte Z.

borrelende ideeën over e-book over klooi en speeltips (later meer)

en 1 mei een Lente Feest in wording, compleet bedacht en georganiseerd door mijn oudste van 6 en zijn buurmeisje.

 

o… is dat alles eigenlijk?