SandraBrandt.nl

Categorieën
Blog

Stress door gebrek aan lef

Teveel stress

Als intensive care verpleegkundige durfde ik mijn unieke inbreng niet voldoende te geven in mijn werk. Tezamen met mijn neiging om taken op me te nemen die anderen lieten liggen ervaarde ik zoveel stress dat ik het werk niet langer kon volhouden.

Ingeving de kop ingedrukt

Op Valentijnsdag bijvoorbeeld stond ik in de koffiekamer en had ik de ingeving om een kar klaar te maken compleet met koekjes en verse koffie voor de gezinsleden van de patiënten aan de beademing. Ik zag me ermee door de klapdeuren naar binnen komen als grote verrassing.

Doorbreken van patronen

Maar de klapdeuren werden normaliter alleen voor een acuut geval gebruikt als een patiënt zo snel mogelijk naar de operatiekamer moest bijvoorbeeld. Daarnaast was het gebruikelijk op deze afdeling om op de achtergrond te blijven tijdens het bezoekuur.

Er kwam ook nog eens bij dat de sfeer onder de collega’s erg ingetogen was deze ochtend.

Kortom: ik durfde niet. De ingeving die ik had zou de sfeer doorbreken. Terwijl dat juist de bedoeling was omdat ik volledige en liefdevolle aandacht wilde geven aan de familieleden. Toch stopte ik mijn ingeving weg, liet de koffiekar leeg achter en nam de gebruikelijke deur naar de intensive care om me ingetogen bij mijn collega’s te voegen. Het ontbrak me aan lef en ik heb er nu, 20 jaar later, nog spijt van.

Altijd eigen baas

Uiteindelijk zijn we allemaal baas over onze tijd. Of niet? Lang heb ik het niet geloofd. Toen zag ik het zo: het grootste deel van de week bestaat uit ‘de baas z’n tijd’ en daarnaast heb je ‘je eigen tijd’ wat overigens vol kan zitten met ‘verplichtingen’. Dat beeld werd voortdurend bevestigd om mij heen.

Maar hoe meer ik besef dat we maar één leven hebben en het voor mijn lieve connecties ook zomaar over kan zijn, hoe meer mijn missie zich laat zien.

‘Mensen wakker kussen opdat de kostbare levenstijd naar werkelijke tevredenheid wordt ingevuld’.

En ‘werkelijk’ is dat wat we voelen dat klopt. Dus in contact met zowel het hoofd als het hart. En ‘tevredenheid’ betekent niet een voortdurend zoeken naar een staat van gelukkig-zijn. Het betekent ook niet dat we alle moeilijke situaties en beslissingen uit de weg moeten gaan. Tevredenheid betekent het gevoel wat je krijgt als je kijkt naar je leven nu en ziet dat dat oké is op dit ene moment wat IS. En hoe mooi is het als we meer van deze mini momentjes van wérkelijke tevredenheid verzamelen!

Verzamel kostbare mini momentjes van wérkelijke tevredenheid.

Euthanasie

Vijf jaar geleden kon mijn vader verlost worden uit zijn lijden middels euthanasie. Ik besloot de 24 uur voorafgaande aan hét moment compleet in contact met ieder nieuw moment te beleven én dat ik zou luisteren naar dat wat er nodig was in ieder nieuw moment.

Telkens als de angst me naar de strot greep was dat omdat ik dacht aan de dag erna waarop ‘het spul’ zou worden aangehangen. Ik gebruikte deze momenten om mezelf tot de orde te roepen en weer terug in het hier en nu te komen.

Geen spijt

24 uur lang deed ik wat ik mezelf had opgedragen. Nu 5 jaar later heb ik een heel goed gevoel over deze tijd. Ik heb nauwelijks stress ervaren en heb van niets spijt.

Waarom had ik nu wel het lef om te luisteren naar mijn ingevingen en jaren daarvoor als verpleegkundige op de intensive care niet? Was het omdat het een letterlijke kwestie van leven en dood was? Dat heeft zeker geholpen denk ik.

Ingevingen op waarde schatten

Hoe zou het zijn als we niet hoeven te wachten op een moment als deze om open te zijn voor onze ingevingen en die op waarde schatten? En om het lef te hebben hier wat mee te doen?

Eva Jinek in gesprek met Hansje Bunschoten zei zoiets als: ‘Je zou willen dat je het niet nodig hebt om terminaal verklaard te worden voordat je tot de o zo belangrijke inzichten komt.’

Afzien is beter

Fascinerend hoe we onze kostbare tijd besteden op een manier die vaak niet in lijn is met wat er werkelijk klopt voor ons.

Misschien heb je (onbewust) geleerd, net als ik, dat hard werken en afzien beter is dan plezier maken en op gevoel keuzes maken.

In een live presentatie van Bram Bakker bij ‘Check je Werkstress’ werd snel duidelijk dat het van belang is om weer terug in het lichaam te komen zodat je de belangrijke signalen van teveel stress kunt opmerken. ‘Laat meer en meer los wat je energie kost en voeg toe wat je energie geeft.’ aldus Bram in gesprek met de kijker over burn-out.

Klaagvrij én oprecht

En je kunt ieder moment opnieuw kiezen. Vullen we ons gesprek met negatieve energie? Blijven we klagen? Of proberen we eens wat anders en vragen we elkaar naar het mooiste momentje van de dag? Wat is er de afgelopen week gebeurd waar we meer van willen?

Voel je je slecht en is je neiging om erover te klagen? Probeer eens klaagvrij te blijven en toch recht te doen aan je onderliggend gevoel. Wat gebeurt er dan?

Als we aannemen dat de tijd die we hebben toch echt in onze handen ligt, wat zouden we dan nu doen of laten? Wat zouden we eens willen uitproberen, gewoon speels kijken als zijnde experiment?

Laten we onszelf meer en meer toestaan om te genieten, plezier te maken en vanuit liefde te kijken naar het leven. Sta vaker stil bij je successen. Dat kan zelfs met een discolamp op het werk aldus Arjen Boekhold.


Dit artikel schreef ik voor het Linkedin platform en kun je dus ook hier vinden.

Categorieën
Blog

Klaagvrije kerst

Met de komst van de eerste pepernoten in september lijkt een klaagvrije kerst ver te zoeken. Want direct denken we aan de verplichtingen. Bij wie gaan we de eerste en bij wie de tweede kerstdag doorbrengen? Er moeten weer kadootjes komen en hoe houden we alles gezellig en iedereen tevreden? ‘Gedoe is pas gedoe als we dat zo noemen’ aldus Frank Schurink, schrijver van het boek Gedoemanagement. Ik kan me er in vinden, maar hoe nu verder? Laten we beginnen bij het begin.

Klagen over verplichtingen

Een verplichting is maar een woord maar wel één wat een vervelend gevoel oproept. We moeten iets en dat is per definitie iets wat we niet echt willen. Het wordt door een ander opgelegd en we hebben geen keuze, tenminste als we dat zelf geloven. Kijk en daar zit het ‘m in. Definiëren we het als gedoe dan is het gedoe. De enige uitweg die we dan nog hebben is er over te klagen achter de ruggen om. En klagen werkt aanstekelijk want voor je het weet gaan de ervaringen over en weer onder het mom van ‘je hart luchten’. Ieder jaar opnieuw. Zonder dat er iets verandert. Maar het kan anders.

Wees de toeschouwer van je brein

Om van kerstverplichting naar verlichting te komen is het goed om ons patroon onder de loep te nemen. We kunnen hiervoor terug naar de rol die onze jeugd gespeeld heeft maar mijn voorkeur gaat uit naar een lichtere variant. Laten we gewoon onderzoeken wat er in ons hoofd afspeelt als we denken aan kerst. We zijn even toeschouwers van ons brein. We produceren gedachten, we zijn ze niet.

Stel jezelf de volgende vragen:

  • Heb ik er echt geen zin in of ligt er een frictie op een ander punt? Denk bijvoorbeeld aan de behoefte aan minder werkstress in de periode voorafgaande aan de kerstvakantie.
  • Klopt het wel dat er iets moet? En van wie moet dat dan?
  • Als het om een verwachting gaat van mijn schoonmoeder (bijvoorbeeld) wat is er dan mis mee dat zij dat verwacht? En wat is er mis mee om zelf een andere behoefte te hebben dit jaar?

Misschien denk je nu: ‘allemaal lief, leuk en aardig maar het wordt nou eenmaal wel verwacht van me dat ik kom met kerst. Niks verlichting, dikke verplichting!’

Kerst en de innerlijke criticus

Het wordt tijd om een switch te maken als je het klaagpatroon rondom kerst wilt veranderen. Nu komt het naar jou idee nog doordat je schoonmoeder jou verwacht maar als je dat blijft aannemen ben je stuurloos.

‘Ja maar het wordt toch echt gewoon van ons verwacht’.

Op zich is deze uitspraak gewoon een verzameling woorden en ligt het alleen in jou welk gewicht je er aan geeft. En dit is de switch die ik bedoel. Het is jouw innerlijke criticus die zegt: ‘je mag een ander niet teleurstellen’ of ‘wie ben jij nou helemaal om er zo’n toestand van te maken’. En dat komt, zegt men, dan toch weer uit de kindertijd waarin deze criticus ervoor zorgde dat je je naar wens ging aanpassen opdat je de verzorging kreeg die nodig was. Maar we zouden niet de jeugd induiken en gewoon in het hier en nu aan de slag met een verlichtte kerst 🙂

Toch best gezellig

Misschien zeg je ieder jaar na het bezoek aan je schoonfamilie dat het eigenlijk best gezellig was. En dat terwijl je er vooraf weerstand tegen voelde. Dan volstaat de herinnering aan het moment ná kerst dat je het allemaal toch wel prima vond en kun je nu stoppen met klagen. Natuurlijk is er niks mis mee om je aan te passen aan anderen. Sterker nog als je je in een groep (familie in dit geval) begeeft is het voor het geheel prettig als de leden zich enigszins aanpassen aan de, vaak onuitgesproken, groepsregels.

Maar wil je echt eens heel wat anders? Doe dan mee met de volgende schrijfoefening.

Durf te dromen

Welk patroon we ieder jaar instappen is ons wel duidelijk maar wat we dan ánders willen niet. In de volgende oefening maken we onze droomkerst concreet.

Wat je nodig hebt is een vel papier en een pen of stift in je favoriete kleur. Vul onderstaande zin aan en blijf vervolgens 5 minuten schrijven. Als je in je hoofd de criticus voorbij hoort komen die tegen je zegt: ‘ja maar dat kan je toch niet maken’, dan schrijf je op dat je die voorbij hoort komen en gaat vervolgens weer verder met het beschrijven van jouw droomkerst.

Begin met de zin: ‘Als ik mezelf toesta om de kerst te beleven op mijn manier dan… ‘ schrijf 5 minuten verder.

Je hebt nu een beeld gecreëerd en je droom helder. Je ziet jezelf misschien op vakantie nippend aan een koel drankje op het strand of met je allerbeste vriend(in) uitgaan in Berlijn. Stap nu uit de vorm en zak af naar de intentie, het bijbehorende onderbuikgevoel. Waar is het je eigenlijk om te doen? Welke waarden zijn voor jou belangrijk? Wat voel je precies bij dat beeld wat je had gemaakt?

Klaagvrije kerst 2017

Tijd om wakker te worden. We stappen van de droom naar de realiteit wat past bij kerst 2017. De eerste stap deed je daarnet al. Je ging van een droomkerst naar het bijbehorende onderbuik gevoel. Je hebt duidelijk gekregen wat je echt belangrijk vindt.

Nu wordt het tijd voor de volgende stap namelijk: geef je creativiteit de ruimte. Focus op je intentie voor aankomende kerst. Waar is het je écht om te doen. Probeer het te tekenen, zing het onder de douche en praat er over met anderen. Nu niet vanuit klagen maar vanuit je onderliggende behoefte en je zoektocht naar passende vormen. Je zult zien dat deze manier van praten net zo aanstekelijk is als klagen. Maar dan een stuk pro-actiever.

En weet je het even niet? Laat het los maar geef je onbewuste een hoe-vraag mee. ‘Hoe kan ik mijn wensen en waarden terugzien in de aankomende kerst?’ Zomaar enkele ideeën wat je kunt doen:

  • je familie vertellen dat je het anders wilt doen maar nog niet goed weet wat. Je deelt wel je onderliggende wensen zoals ‘warm contact, rust, gezelligheid’.
  • duidelijk maken dat je dit jaar waarschijnlijk niet langskomt maar iets anders gaat doen.
  • het initiatief nemen om een andersoortige invulling van het familiebezoek te doen. De behoefte om bijvoorbeeld eens een ander gesprek te hebben ligt zeker niet alleen bij jou gezien de initiatieven die er op dit vlak zijn. En wat dacht je van een wandeling of samen zingen?

En waarom zouden we elkaar niet gewoon eens vragen hoe ieders droomkerst eruit ziet? Misschien snakt zelfs jouw schoonmoeder naar een kerst met alleen vrienden.

Tijd voor reflectie

Is jouw klaagzang over de aankomende verplichtingen een uiting van een behoefte op een breder vlak dan alleen de kerst? Dan is het misschien tijd om te bedenken waar je klaar mee bent. Als je alles hebt gehad stap je over naar dat waar je juist klaar voor bent. Het geeft lucht en brengt je focus terug naar mogelijkheden en wensen. De wintertijd kun je nota bene goed gebruiken voor reflectie op je (werkend)leven. Zit je nog in een rush en heb je hier geen tijd voor? Kijk tijdens de kerstvakantie geen beeldscherm in de avond en voila, je hebt uren de tijd om te mijmeren, in bad te gaan en op tijd te gaan slapen.

Zucht van verlichting

Ik breng mensen graag terug in contact met hun eigen weten tijdens een gewoon en tevens bijzonder gesprek op de werkvloer. Als het ze lukt weer te luisteren naar zichzelf ontstaat vanzelf gezond gedrag. We zijn massaal vervreemd geraakt van de signalen uit ons lichaam. Onze ratio wordt namelijk overbelast door prikkels terwijl we ook nog te weinig bewegen. Meer tijd voor mentale en fysieke rust, muziek en beweging brengt dat contact met ons onderbuikgevoel weer terug. Zo kunnen we er beter naar luisteren en ernaar handelen. En dat geeft met de nodige oefening (een zucht van) verlichting. Dat luisteren naar de onderbuik is het ingrediënt voor een Klaagvrije kerst.

Tips voor de kerst

  • Maak een wandeling met je familie en deel waar je energie van krijgt.
  • Aan de koffie met je familie vertel je elkaar wat je het meest hebt gewaardeerd in het afgelopen jaar.
  • Het kerstdiner kun je bijzonder maken met het tafellaken van Jumpmovement. In 7 stappen naar een super verbinding met jezelf en elkaar.
  • Na het kerstdiner voer je middels de kaartjes van vertellis een ander gesprek.

Klaagvrij Nieuws

Wil je op de hoogte blijven van Klaagvrij Nieuws? Lees hier die van november of schrijf je direct in voor het volgende nummer.

Sparren over Klaagvrij in je bedrijf kan door een mailtje te sturen naar info at sandrabrandt.nl. Kijk alvast voor een impressie op Inspiratietour.

Categorieën
Blog

Gongconcert, haar hoofd in mijn schoot.

Ik zoek in deze donkere winteravond huisnummer 16 om voor het eerst een gongconcert mee te maken.  Het is natuurlijk het huis met de meeste fietsen voor de deur, dat had ik kunnen weten. Het event op facebook heeft een hoop geïnteresseerden. Niels begroet me hartelijk met een kus op de wang en een heerlijke knuffel. Hij wijst me de weg door zijn huis naar de achterdeur. Niels Mooij is bewustzijnscoach en bouwde in zijn tuin een prachtige studio en een hottub. De weergoden zijn ons duidelijk goed gezind. Voor een gongconcert lijken me de hagel, storm en donder prachtige begeleiding in deze donkere avond. In de studio doe ik mijn schoenen en jas uit en geef ik de aanwezigen een hand. Het haardvuur knispert en ik zoek mijn plekje op het zachte witte kleed en pak twee bruine dekentjes. Deze studio geeft een saunagevoel maar dan met kleding aan

Ongemak doorstaan

Vir is de vrouw die ons deze avond 75 minuten lang een gongconcert zal laten beleven. Haar aanwezigheid brengt mij in het hier en nu. Ze stelt zich voor en vraagt ieder een intentie uit te spreken voor de avond. Vir vertelt dat we de geluiden en vibraties door ons heen mogen laten gaan juist als het te intens voelt en we in eerste instantie ons willen verzetten.

Ik vind het een mooie metafoor voor het leven. Het eerste wat we namelijk doen bij ongemak is ons verzetten. Dat kan door de schuld aan iets te geven voor dat ongemak, te gaan klagen. Maar doorademen en ongemak doorstaan is voor mij zo’n waardevolle oefening gebleken de afgelopen maanden!

Voeten bij elkaar

Vir nodigt ons uit te komen liggen bij de gong. ‘Als je met je voeten naar de gong ligt zullen de onderste chakra’s het meest worden aangesproken en daar zit met name je intuïtie. Je kunt ook kiezen om met je hoofd ernaar te liggen, dat is intenser.’ Ik weet niet goed wat ik van chakra’s vind of geloven moet. Niels kiest ervoor met zijn hoofd in de buurt te liggen, de rest doet dat met de voeten.

Het valt me op dat ieder dicht naar elkaar toe schuift. In een halve cirkel liggen wij, drie mannen, vijf vrouwen en één meisje van tien jaar vlakbij elkaar. Stilte. Hagel. Storm. Het knisperen van de kachel.

Contact vanuit de essentie

Ik voel contact met de mensen hier. Gewoon vanuit het feit dat we allen mens zijn. Geen woorden nodig bijna. We hebben alleen onze naam en intentie uitgesproken verder niks. Geen uitleg over wat we doen in het dagelijks leven, hoe oud we zijn en waar we wonen.  Het meisje naast me zei: ‘mijn intentie is tevredenheid’. Ik was even verbaasd over de wijsheid die ik bij haar voelde waarna ik mijn naam zei en mijn intentie uitsprak: ‘acceptatie van liefde’.

Zodra ieder geweest is wordt het stil. Mijn oren spitsen zich richting gong. Hoor ik die nou? Het enige wat ik van een gong weet is dat je er een keiharde dreun op kan geven om de beurs te openen in Amsterdam. Ik open mijn ogen en zie op de muur de schaduw van Vir. Ze zit achter de gong in het zachte oranje licht van de zoutlamp.

Gongconcert in contact

Ik zie dat haar schaduw zachtjes op de gong slaat. Ik sluit mijn ogen en ontspan. De gedachten laat ik op z’n beloop. ‘Moest het niet stil zijn in mijn hoofd, of moet ik daar niet voor werken?’ Ik laat het z’n gang gaan en geniet van de klanken van dit bijzondere gongconcert.

Na enige tijd leg ik mijn jas over me heen, ik heb het fris en wil het liefst dat iemand opstaat om mij in te stoppen.

De voeten van het meisje rechts naast me raken de mijne. Ik vind het fijn en vraag me af waarom ik niet mijn voeten ook tegen de man links van me leg. Geforceerd afblijven van het lichaam van een ander is ook niet wat ik wil meer. Een scheidslijn tussen respect en behoefte. Of zit het anders? Misschien is het niet respect óf behoefte maar respect voor je behoefte én die van elkaar.

Uitgeslapen

Ik voel me geborgen door het contact met de voeten van het meisje. Helemaal er kunnen zijn zonder spanning op dat fysieke vlak(je).

De groep en de vibraties van de gong gaan in elkaar op tezamen met het knisperende kacheltje en de natuurgeluiden buiten. We zijn één en zelfs dat valt weg. Het IS.

Ik schrik op als Vir’s rok zachtjes m’n gezicht raakt als ze langs ons loopt met een lieflijk tingelende windgong. Het is voorbij.

We komen rechtop. Sommigen hebben even geslapen. Ook degene die niet geslapen heeft voelt dat wel zo. Voor mij was het een dag sauna maar dan met echte verbinding vanuit de essentie van ons mens-zijn zonder woorden.

Hoofd in mijn schoot

We zitten nog zeker twintig minuten in stilte bij elkaar, drinken chai thee met havermelk en choco balletjes. Vir nodigt ons daarna uit om te delen hoe het was waarop ik grappend zeg: ‘tja, vragen om feedback nadat je chocola hebt uitgedeeld is wel vragen om complimenten’.  We genieten na.

Dan legt het meisje ineens haar hoofd in mijn schoot. Haar moeder glimlacht naar me. ‘Geven en ontvangen is ook een kunst zeg ik’ en dan leg ik mijn handen langs haar gezicht en focus me compleet in het moment. We geven elkaar een bijzonder moment.

Met dit gevoel wil ik vaker zijn. Met volwassenen en met kinderen. Contact vanuit de essentie. Fysiek contact niet wegstoppend vanuit schaamte of gedachten dat het ongepast zou zijn. Een bijzondere avond waarbij het gongconcert een vorm laat zien van dat wat ik al zo’n tijd verlang.

 

Meer info over het gongconcert en contact vanuit essentie:

Vir Yoga en kunst website

Niels Mooij website

Circling woensdag event

 

Ontvang het Klaagvrij Nieuws maandelijks in je inbox met deze link.

 

Categorieën
Blog

Internationale klaagvrije vrouwendag

Vandaag kwamen zo’n 60 vrouwen bijeen in een wijkcentrum te Haarlem voor een bijzonder programma wat ik mocht presenteren en deels invulling gaf. Op het programma stond o.a.:

  • Klaagvrij Leven en staan voor je rechten
  • Veilig Thuis
  • Ervaringsdeskundige

Recht

Ik heb moeten zoeken naar de achtergrond van Internationale Vrouwendag, wist niet dat het in 1908 begonnen is. Het is blijkbaar nodig geweest om op te staan en te strijden voor kiesrecht en betere arbeidsomstandigheden en gelijkheid op vele andere vlakken. En nog steeds mag de vrouw meer opkomen voor haar rechten. Maar direct voel ik weerstand en dat is omdat ik het niet volledig vind wat ik nu zeg. Mannen mogen dat net zo goed en worden ook onderdrukt, mishandeld en ervaren in hun leven ongelijkheid.

Power

Maar toch, vandaag sta ik voor een groep vrouwen en pleiten we voor power, onze eigen power. Want staan voor je recht is opkomen voor wat je hart je ingeeft (nogmaals, dat geldt voor man en vrouw wat mij betreft). En om op te komen voor wat je hart je ingeeft heb je jezelf serieus te nemen.

Waardevol

En daar is hét grote raakvlak met Klaagvrij Leven. Om zonder klagen maar wel oprecht door het leven te gaan heb ik mezelf waardevol te vinden en serieus te nemen. Want pas dan zijn mijn behoeften die onder het klagen verscholen liggen waardevol en mijn eventuele hulpvragen ook.

Invloed

Daarnaast is de keuze voor een slachtoffer positie mogelijk én de keuze voor een positie met meer invloed. In mijn dagelijks leven wel. Ik vertel dat ik alle vrouwen gun dat zij die keuze hebben en kunnen maken. ‘Kijk telkens weer waar je wél kunt luisteren naar je hart en vind jezelf waardevol en kom ervoor uit! Luister naar je eigen behoeften én die van je partner. Luister naar elkáár! En straf jezelf niet af (dat is klagen over jezelf) als je dat zó lang niet gedaan hebt. Vanaf nu kun je weer ieder moment opnieuw kiezen.’ Ik zie vele knikkende vriendelijke gezichten tegenover mij.

Boeiende vrouw

Ervaringsdeskundige H. is ook één van de spreeksters. Ik zou met haar in gesprek gaan met de microfoon maar laat haar al snel zelf het woord doen want dat blijkt vele malen mooier. Ik neem plaats in het publiek op de eerste rij en luister aandachtig naar deze boeiende vrouw.

Gedwongen

Tien jaar geleden werd zij zwaar onderdrukt in haar relatie. Ze mocht niet naar buiten kijken, kreeg alleen eten van haar man als hij dat wilde, werd gedwongen om met hem naar bed te gaan en werd geslagen. Tot op een dag de jeugdbescherming kwam en haar voor de keus stelde om samen met haar man te blijven (maar dan werden de kinderen uit huis geplaatst) óf voor de kinderen kiezen en weg bij haar man. Ze koos voor het laatste want: ‘dan was ik met drie in plaats van met twee en ik wilde niet langer in de slachtoffer positie blijven’.

Wat wil jij?

Ze ging naar het Blijf van mijn lijf huis en: ‘daar was het voor het eerst dat ik in Nederland iemand ontmoette die tegen me zei: ‘wat wil jij’? Ze vertelde dat ze álles wilde leren wat ze nodig had om onafhankelijk te kunnen zijn. Alle cursussen die ze wilde kreeg ze en deed ze met vlijt. Ondertussen kregen haar twee zeer jonge kinderen ook psychische hulp op haar verzoek.

Wij zijn leuk!

Inmiddels is ze gelukkig getrouwd en is de haat jegens mannen verdwenen. Ze pleit voor het aanboren van de eigen kracht. ‘Wij zijn allemaal leuke vrouwen met kwaliteiten, doe er wat mee!’ aldus H.

Maha

Na afloop komt er een jonge vrouw naar me toe. Ze heeft haar zoontje op de arm. Ze heet Maha en is moeder van vier, spreekt goed Nederlands en wil ook een radioprogramma. Bij Haarlem105 heeft ze al gesolliciteerd, zonder resultaat. Ze wil graag luisteren naar haar hart en beter op komen voor haar eigen behoeften. Ze komt uit Egypte en spreekt de taal van vele vrouwen hier. Ze wil zo graag dat al die vrouwen ook kunnen begrijpen wat deze ochtend verteld is. Ook door de mevrouw van Veilig Thuis en ook door de ervaringsdeskundige. Ik vertel haar dat ik een cursus ‘Vrouw&power’ wil maken met het thema Klaagvrij uiteraard 🙂 Ze begint te stralen als ik haar vraag of ze het samen wil geven met mij. Ze ziet zichzelf al vertalen. En dan opeens zie ik nog iets voor me….

Granaatappel

Nadia en Merijn van ‘op zoek naar de granaatappel’

Het programma Op zoek naar de granaatappel bekijk ik regelmatig met veel interesse. Een kijkje in een andere cultuur waar vrouwen soms nog onderdrukt worden en toch ook weten op te staan en het heft in eigen hand nemen. Vrouwen die met koken kostwinnaars kunnen worden bijvoorbeeld. De programmamaaksters gaan samen met deze powervrouwen het eten voorbereiden, praten over hun gewoontes en struinen de lokale markten af voor de juiste ingrediënten. Zeer leerzaam en inspirerend.

 

Samen koken

Ik wil thuis eigenlijk ook graag eens iemand uit een heel andere cultuur uitnodigen mét kinderen om samen te koken. Voedsel bereiden naar recept uit haar land. Ik zie direct dat deze jonge vrouw tegenover mij met haar jochie op de arm daar vast oren naar heeft. Ze straalt als ik haar vraag. En wat blijkt: ze is al twaalf jaar in Nederland en kent geen enkel Nederlands recept en heeft ook daarin interesse.

‘Hoe kom je bij mij met vier kinderen eigenlijk?’ vraag ik haar. Ze blijkt plannen voor rijles te hebben maar tot op heden brengt en haalt haar man haar altijd. We spreken af dat we contact opnemen voor een afspraak en blij gaan we ieder ons weegs.

 

 

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Categorieën
Blog

Organisch durven laten ontstaan

Adviesburo

Het is dinsdag namiddag en ik ben aangekomen in een oude fabriekshal waar een organisatie adviesburo is gevestigd. Een prachtig vormgegeven ruimte waar ik een hoge open trap met oranje vloerbedekking betreed naar de glazen ruimte boven.

Tijd voor klagen

Ik heb een avondvullend programma bedacht voor tien vrouwelijke adviseurs samen met mijn co-trainer Martine. Zij zal een discussie uitlokken middels enkele pittige stellingen en er zal tijd zijn om te klagen, te focussen op problemen en aandacht zijn voor verschil van mening. Ik zal het overnemen en heb de verwachting dat we met een helder geformuleerde wens kunnen starten met de Inspiratietour.

Inspiratietour

Deze werkvorm staat volledig in het teken van wat wél kan. Het is een state of mind waarin ik de deelnemers breng middels visualisatie. De uitkomst ligt telkens weer verrassend dichtbij de potentie van het team.

Verzet

Afijn. Martine is van start. De verschillen van mening die ontstaan, zelfs de vermeende disconnectie met het onderwerp die door enkele deelnemers duidelijk wordt gedeeld geven me even spanning. Blij dat ik dit gesprek niet hoef te leiden! Ik leer ondertussen van Martine en de groep dat een verschil van mening of zelfs het oneens zijn met wat we aanbieden niet hoeft te betekenen dat het ‘allemaal voor niks is geweest’.

En hé, opeens valt mij de voorlaatste inspiratietour in en daar was door een deelnemer sterk verzet tegen de vorm. Juist híj was degene die na afloop zie: ‘de inspiratietour was noodzakelijk om boven tafel te krijgen wat er boven tafel moest komen’.

En nu komt het mooiste:

Tegenvaller biedt uitdaging

Ik had de verwachting dat ik gaandeweg Martine’s deel een helder geformuleerde wens of vraag kon destilleren die dient als startpunt voor mijn deel van de avond. Essentieel dus. Als die er niet is, kunnen we niet verder! Ik bespeur echter geen enkele heldere vraag. Ik zie geen enkel haakje om mijn stuk in te zetten. Wel voel ik dat het tijd is om het over te nemen van Martine, dat het tijd is dat zij haar deel afrondt. Ik fluister haar dat in en langzaamaan rondt ze af. Er lopen wat mensen heen en weer naar het toilet en ik ga ook.

Stap in vertrouwen

Ik ben ondertussen actief met loslaten van belemmerende kritische gedachten. Telkens stap ik weer in het vertrouwen. Vertrouwen dat de inhoud gaat komen wanneer daar de tijd voor is. Ik laat gebeuren wat me invalt. Zo loop ik enkele keren heen en weer tussen de glazen vergaderruimte en het ‘balkon’ boven in de voormalige fabriekshal. De deelnemers zijn met elkaar in gesprek en enkele lopen naar beneden voor thee. Ik vraag me af waar de behoefte nou eigenlijk écht ligt in deze groep. Zonder met mijn hoofd actief naar een antwoord te zoeken zak ik weer af naar het vertrouwen en blijf ik ook gefocust op mijn wens om door te pakken.

Flow

Dan valt mij een mooie richting in. Ik zeg dat we weer verder gaan en pak mijn kaartenset van Twijnstra & Gudde om twee vragen te stellen die mijns inziens de essentie zijn voor deze groep. Ze kiezen elk twee kaarten met een afbeelding, ongezien. Vervolgens delen ze aan de hand van de kaarten hun antwoorden in twee tallen. Na het diner komen alle antwoorden zichtbaar voor de hele groep op flapovers. En dan kunnen we met elkaar aan de slag om de uitgangsvraag helder te formuleren. En dat wordt een hele mooi vraag!

‘Hoe kunnen wij onze volledige potentie benutten?’

Van start

De Inspiratietour kan van start. Eén van de deelnemers stelt voor het met ogen dicht te doen en ik neem haar tip aan. Twintig minuten zitten we met de ogen dicht en begeleid ik de groep naar de plaatsen en mensen die hen ondersteunt bij hun uitgangsvraag.

Voor de voeten

De uitkomsten van deze Inspiratietour delen we met nog knipperende ogen tegen het felle licht wat we na deze tour weer zien. Iedereen zat écht even ergens anders dan in deze ruimte. We hebben onderwijl gelachen en prachtige inzichten gekregen die weer zó dichtbij de mensen zelf liggen dat ze het alleen maar hoeven oppakken de komende tijd!

Afbeelding: databank Bilderberg en laat niet de deelnemers aan de inspiratietour zien maar geeft wel de sfeer weer die ontstond.

 

http://www.sandrabrandt.nl/teambuilding/

 

 

 

Categorieën
Blog

Vertrek

Inspiratietour met websiteVolgende week vertrek ik. Babylief mee. Ik ga de Inspiratietour voor ‘probleem’ jongeren verder voorbereiden met HalteZ.

We hebben afspraken bij Gemeente Deventer en met een ex-cliënt van HalteZ. Hij is uit het diepe dal gekomen en wil jongeren helpen op hun weg naar een beter leven.

Ik hou van verbinden dus betrek hem graag bij de Inspiratietour en ben benieuwd hoe de Gemeente Deventer de Inspiratietour ook als ‘in te kopen product’ kan zien voor ondersteuning van ‘probleem’jongeren.

Die wens van het verbinden gaat nog wat verder.

Zussenpot

De dag vóór die afspraken in Deventer ben ik in Zutphen. Hier is een grote Community vrouwen die zich de Zussen van Zutphen noemen en elkaar steunen en versterken waar nodig. Sinds kort is daar een ZussenPot. Men kan geld doneren voor vrouwen die tijdelijk geld nodig hebben. Die vrouwen kunnen rentevrij lenen en tezamen zoeken ze een geschikte regeling om het geld weer terug te krijgen.

Waarom deze info? Het gaat nog ietsje verder;

NO-Bullshit

Ik heb sinds kort één van mijn kwaliteiten nóg beter onder woorden en wil er erg graag mee verder aan de slag. Ik kan haarscherp horen of iemand praat vanuit de Kritische stem of vanuit de EIGEN stem. Ik geef geen voeding aan de Kritische stem, breek ook direct daar het gesprek af en ga vervolgens weer verder in gesprek met de EIGEN stem. Dit blijkt zo krachtig te werken dat dit als op zich staande dienst moet worden aangeboden vind ik. Of het nou om PTSS gaat of Burn-out klachten of om een ‘gewone’ zoektocht naar wie je nou eigenlijk zelf bent…  Met zo’n gesprek ga je voor je gevoel in korte tijd ‘van rugzak naar vleugels’. De kritische stemmen zijn de bullshit en die kick ik er voor je uit met het NO-Bullshit spreekuur.

En nu de verbinding op een trapje hoger:

Verbinding

Ik ga in Zutphen het NO-Bullshit spreekuur houden en doneer driekwart aan de ZussenPot. De rest is voor mijn verblijfkosten aldaar. Zo kan ik de Inspiratietour voorbereiden zonder dat het me veel geld hoeft te kosten, kan ik mijn spreekuur houden en steun ik met liefde een lokaal mooi initiatief (de ZussenPot).

 

Mooie mensen uitgelicht

EugeneEugene van den Hemel schreef een inspirerend stuk op linkedin. Waarom mijn tijd het geld niet waard is.

 

 

Daan Berkhof tekent fantastisch gebouwen in Haarlem onder andere. Zie hier.Daan Berkhof

 

 

 

 

DianaDiana Aben heeft met 4 anderen een pand in beheer in hartje Haarlem voor yoga. Bijzonder project.

 

 

 

InekeIneke Hurkmans vloog naar Afrika om haar Jump Movement (7 stappenplan ter empowering van mensen) ook daar te brengen.

 

 


 

Volgende blog: Waarmaakdag Haarlem

Ook hier een mooie verbinding!

Categorieën
Blog

Het effect van AANDACHT

Tijdens een AANDACHT sessie ben ik 100% aanwezig ben bij ieder nieuw moment en afgestemd op jou zonder mezelf te verliezen.

Ik begon AANDACHT sessies vanuit Geluksroute op het Happinez Festival. In een tipi tent ontaandacht mindfull rust coachingving ik 1 tot 4 personen voor korte sessies van 10 tot 20 minuten. Een moeder met haar volwassen dochters, een ouder koppel wat elkaar net een jaartje kende, een jonge man die net 8 maanden clean was na jaren drugsgebruik en zwangere Lisa Portengen na haar boekpresentatie aldaar.

Lees meer over enkele van deze ontmoetingen in dit blog.

AANDACHT sessie boeken

(20 minuten tot 1 uur): 280€ incl. 21% BTW en reiskosten.

 

Ik heb in geen tijden weer zo heerlijk kunnen slapen!

Lisa Portengen

 

Reactie van Ruben:

‘Sinds enkele maanden is het bijzonder druk in mij. Ik ervaar vrijwel non-stop een stroom aan gedachtes en geregeld barst er een vulkaan aan emoties los. Tot voor kort voelde ik mij nagenoeg volledig onmachtig om mijzelf staande te houden in die chaos. Ik probeerde van alles maar niets leek te helpen. Tot het moment dat ik onverwacht een ontmoeting met Sandra had. Die ontmoeting bracht de ervaring dat rust en stilte binnen handbereik en in mij liggen. I’m stil flabbergasted and speechless… Niet eerder ontmoette ik iemand in real life die in staat was om mij bij dit punt te brengen. Dank Sandra voor je heldere voelen EN handelen. Dank dat jij mijn gevoeligheid kon zien en waardoor ik opnieuw toegang kreeg tot deze zo belangrijke bron. En dank voor het aanreiken van de les dat ik zelf mag en kan ervaren wanneer ik mij even terug dien te trekken om terug te komen bij mijn eigen midden.’

 

 

 

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Categorieën
Blog

Schichtig in de tipi

Badkuipen op wieltjes rollen achter een voertuig aan door het van der Werf park op deze zondag in Leiden. Badeendjes krijgen hulp van een gieter om door de halve regenpijpen te kunnen glijden. Trommelstokjes staan niet stil in kinderhandjes, de microfoon wordt gepakt door een zanger… het publiek geniet van het Picknick-festival en zoekt verkoeling in de schaduw van prachtige bomen.

Ik ben bij de twee tipi’s van Geluksroute. In de ene kun je terecht voor een didgeridoo mini concert en in de andere kun je in 10 minuten van een vol hoofd naar en vol hart geholpen worden door mij.

Er komt een man op mij af, hij praat onverstaanbaar en kijkt schichtig heen en weer. Uiteindelijk hoor ik hem zeggen: ‘druk hoofd’ en verder ‘ik hoorde dat ik hier moet zijn’. Ik nodig hem uit in de tipi te stappen en stel me voor.

Ondertussen probeer ik in te schatten of deze meneer onder invloed is van alcohol of drugs of misschien een psychische aandoening heeft waar ik geen hulp bij bieden kan. Het enige wat ik waarneem is een sterke lichaamsgeur maar misschien doe ik niet eens voor hem onder gezien de dag die zijn naam eer aan doet.

Met moeite krijg ik antwoord op enkele vragen. Maar dan komt daar toch de informatie die ik zocht. Meneer heeft last van chaos in zijn hoofd. Het maakt hem onzeker en gespannen. En meneer is angstig voor die chaos. Ik ga met hem in gedachten naar een situatie waarin hij zich wél prettig voelt. ‘Als ik een boek lees, dan word ik rustig, dan ben ik ook niet meer onzeker. Maar is dat wel goed, een boek lezen?’

Ik antwoord: ‘als u zich ontspannen wilt voelen en dat lukt door een boek te lezen, wat maakt dat u mij vraagt of ik het goed vind dat u een boek leest?’ Hij praat weer wat in losse flarden en onverstaanbaar zonder oogcontact te maken.

Ik schakel over naar het hier en nu. ‘Laten we bij zinnen komen, in de zintuigen’ zo ga ik verder. Ik vraag hem wat hij hoort en het lukt hem dat verstaanbaar te benoemen. De muziek die duidelijk aanwezig is op het festival terrein noemt hij niet. Ook niet bij herhaaldelijk vragen over wat hij zoal nog meer hoort.

Dan zeg ik: ‘de muziek?” Hij: ‘ja die hoor ik maar dan word ik meteen weer druk in mijn hoofd’. ‘

Ik: ‘Ah, oké daarom noemde u dat niet?’ ‘Toch is het mogelijk om te luisteren zonder er iets met uw hoofd mee te hoeven doen. U hoeft er verder niks mee, u kunt het gewoon horen’.

Hij blijft stil en luistert zichtbaar, hij ontspant wat in zijn gezicht en we krijgen voor het eerst oogcontact.

We gaan nog verder met de zintuigen-oefening en dan ineens is het schichtige weer terug. Hij vraagt: ‘maar eh, denkt u dat ik dit ook straks thuis kan?’ Ik: ‘u hoeft niet angstig te zijn dat de chaos terug keert want die keert terug, daar kunt u zeker van zijn’ ‘Wat u ook weet is dat u rust in uzelf heeft en daar naartoe kunt’ ‘dat kunt u door een boek te lezen of hier naartoe te gaan, dus blijkbaar bent u bezig met dát op te zoeken wat u een goed gevoel geeft!’ ‘De chaos zal absoluut blijven terug komen voorlopig én u bezit de mogelijkheid om de rust weer te vinden’.

We evalueren en ik vraag hem hoe hij zich voelt. Hij zit er zichtbaar ontspannen bij, een open blik, rustig kan hij me aankijken en hij praat verstaanbaar. Dit is precies zoals hij zich voelen wil. Hij geeft me een hand en ik vertel hem dat hij naar mijn idee mooie contacten aan kan gaan met anderen als hij zich zo fijn in contact met zichzelf voelt.

Een bijzonder moment in de tent.Happytipi

Categorieën
Blog

Klaagvrije terugval

Werken aan een boek over klaagvrij leven vraagt dat ik ermee bezig ben, iedere dag opnieuw ín mijn leven. De laatste tijd merkte ik zijdelings op dat ik de connectie met mijn eigen praktijk aan het loslaten was. Niet helemaal, want een nieuw patroon heeft zich al aardig ingesleten maar toch.. zo in privé sfeer is het wel makkelijk om te klagen over lichamelijke klachten in combinatie met de drie nog jonge kinderen.

Praten vs Doen

Ik merkte ook een soortgelijke neiging bij gasten in mijn radioprogramma. Veelvuldig praten óver situaties is soms de veroorzaker van de ontkoppeling van het DOEN. Je sust jezelf met je eigen woorden en de toehoorder lijkt er ook tevreden mee te zijn (of erin te stinken). Bij mijn gasten weet ik telkens dit moment te herkennen en terug te krijgen naar de mensen zelf. Vandaag ben ik ook thuis weer veel bewuster gaan oefenen met klaagvrij én oprecht zijn.

Klaagvrij over mij

bamboebosWaar ik de laatste tijd trouwens grote sprongen mee maak is het klaagvrij blijven over mezelf! En dat is een dikke chapeau waard. Vroeger haatte ik mezelf als iemand rechtstreeks kritiek gaf. Als iemand zich ook nog eens heel vervelend voelde door iets wat ik wel/niet gedaan had dan sloeg het bij mij naar binnen.. Ook al leerde ik in de loop der tijd dat hetgeen iemand raakt ook iets zegt over die persoon en diens behoefte, ik bleef het naar binnen slaan.

Waardevolle conclusie

En daar ben ik gewoon mee opgehouden. Ik ben meer waarnemer geworden van mijn gedachten, mijn gevoel die daaruit voortkomt en in staat om gedachten los te laten of andere te kiezen. Dankzij een korte sessie met Carolijn Vet kwam ik er achter dat het gewoon veel nuttiger is om de volgende conclusie over mezelf te trekken namelijk: ‘ik ben waardevol’. Dat liep mooi synchroon met mijn oefening om ook klaagvrij over mezelf te blijven.

Stilte

Soms is het nodig me terug te trekken in een ruimte zonder prikkels. Helemaal stil te worden. Alleen zijn. Fijn, tot mezelf komen, gedachten laten gaan en ontspannen. Kreeg ik voorheen onrust door de vele activiteiten die er online gepresenteerd worden en ik dus allemaal mis, laatst las ik tot mijn blijdschap hoe goed het is om je met regelmaat terug te trekken in je bed met de gordijnen dicht. Ha, die bevestiging was toch even lekker!

Rust.

Waardering

Sinds kort bedenk ik drie dingen die ik waardeer aan de dag. Er zit dagelijks een herinnering in de mobiel die oplicht als het daar weer tijd voor is. Een mooi middel om een nieuw patroon aan te leren! Heb je het door? Die woorden die zo makkelijk van het doen afleiden? De kunst is natuurlijk het nieuwe patroon erin te houden. Oké bij deze dan.. dan noem ik ook meteen nu 3 dingen op van vandaag die ik waardeer:

1- super tof contact met Arthur Kruisman die ik ook nog even aan de telefoon had en sprak over een gedeelde twitter connectie en mijn wens dat die ook in mijn radioprogramma zou komen ooit.

2- vervolgens super leuk telefoongesprek met deze voor mij nog onbekende twitter connectie TJ Postman waarmee ik een uur aan de telefoon zat en heel goed bleek te levelen (hij zit nota bene in Pakistan voor een event).

3- een moment in het gezin waarbij ik niet in mijn standaard communicatie patroontje stapte maar eens iets anders deed. Het resultaat was lucht, humor en een stoeipartij met het hele gezin op de grond na het avondeten.

Verdieping in contacten

Door meer klaagvrij te leven verdiepen de contacten die ik heb. Want klaagvrij én oprecht proberen te leven betekent dat je bij diepere lagen komt, je werkelijke behoeften onder je geklaag.. Allerlei gevoelens lijken te intensiveren en de kunst is ze ook oprecht te delen. Zo ontmoet ik dezelfde personen ook steeds een beetje échter. En hop, daar zijn de mooie woorden weer. Het is namelijk heel bewust werken aan het versterken van mijn contacten en het écht zijn, juist als ik me minder fijn voel! Ja, daar wil ik ‘ja’ tegen blijven zeggen en ervoor blijven werken. Een blog schrijven helpt alweer om me er meer bewust van te maken.

Magazine

Wblue-monday-vs-klaagvrije-maandage maken met elkaar een magazine! De gasten die hun mooie verhalen deelden tijdens Het Heldere uur en ik! Ken je een bedrijf die het Magazine Klaagvrij leven heel graag zou willen hebben, die het mooi kan gebruiken om de Blue Monday op 23 januari (met een knipoog) te overleven bijvoorbeeld? Laat het me weten!

Wil je meehelpen het ook te realiseren en wil je doneren? Dat kan op de speciaal daarvoor bestemde website.

 

 

Categorieën
Blog

Angst omarmen

De liefde

Alles is een uiting van of een roep om liefde. Zo zei Lisa Portengen laatst. Het helpt om mensen te doorgronden in soms ongewenste situaties.

Klaagvrij willen leven, ook in gedachten terwijl ik ook oprecht blijf is een uitdaging met gevoelens waar ik het liefst direct vanaf wil. Het makkelijkst is het als ik gelukkig ben. Zoals de laatste tijd vooral..

Zielsgelukkig

De laatste weken heb ik zóveel liefde ervaren om mij heen. Deels doordat ik de contacten zelf opgestart heb, mogelijk heb gemaakt. Zo bracht ik een groep mensen bijeen die eerder in Het Heldere Uur radioprogramma waren geweest. Het leek me zo heerlijk om ze met elkaar in contact te brengen. Het werd uiteindelijk een bijzondere avond waar ik zielsgelukkig van naar huis reed.

Ik ging in op een uitnodiging van Ineke Hurkmans om bij haar aan tafel de Jump te doen terwijl de gasten hun meegebrachte eten met elkaar deelden. Een jump is dé manier om respectvol en vol aandacht en liefde met elkaar in gesprek te zijn. Ik kende er alleen Ineke maar deze methode maakt het direct mogelijk om van hart tot hart contact te maken in no-time. Gelachen en gehuild in een enorm liefdevolle armosfeer. Ik ging wederom zielsgelukkig naar huis.

Angst, paniek en verdriet

En dan ‘the day after’. Lichte paniek, gevoel van contactverlies, de lijntjes lijken even weg. Ik zoek naar een manier om hiermee om te gaan. En dan zie ik een filmpje van Yara Hannema.

Karin Höhle-Dikken deelt ‘m op haar tijdlijn en voegt eraan toe:

Alles mag gevoeld worden, ook de “lastige” gevoelens. Het mooie is dat we dan pas doorkrijgen dat we ze kunnen (ver)dragen en wellicht omarmen. Dat laatste kan ik na flink oefenen ook met angst. Het geeft me zo’n sterk en trots gevoel. Ik kan het liefhebben. Met alles erop en eraan.

Omarmen

Boem. De connectie, de vaste grond is terug. De lijntjes met alle lieve mensen, het leven. Erbij blijven. Niet geforceerd ánders willen voelen. Delen, oprecht klaagvrij, dat is wat ik doe als ik mijn koffie’tje ontvang in Haarlem bij Native van Mirjam. Ik zit er graag te werken. Echt contact met de lieve dames die er werken.

Wérkelijke verbinding met mensen geeft bestaansrecht. Er voor elkaar zijn.

LEVEN. from Yara InMedia on Vimeo.

 

 

Een mooie dag!