SandraBrandt.nl

Categorie: Blog

Categorieën
Blog

Stress door gebrek aan lef

Teveel stress

Als intensive care verpleegkundige durfde ik mijn unieke inbreng niet voldoende te geven in mijn werk. Tezamen met mijn neiging om taken op me te nemen die anderen lieten liggen ervaarde ik zoveel stress dat ik het werk niet langer kon volhouden.

Ingeving de kop ingedrukt

Op Valentijnsdag bijvoorbeeld stond ik in de koffiekamer en had ik de ingeving om een kar klaar te maken compleet met koekjes en verse koffie voor de gezinsleden van de patiënten aan de beademing. Ik zag me ermee door de klapdeuren naar binnen komen als grote verrassing.

Doorbreken van patronen

Maar de klapdeuren werden normaliter alleen voor een acuut geval gebruikt als een patiënt zo snel mogelijk naar de operatiekamer moest bijvoorbeeld. Daarnaast was het gebruikelijk op deze afdeling om op de achtergrond te blijven tijdens het bezoekuur.

Er kwam ook nog eens bij dat de sfeer onder de collega’s erg ingetogen was deze ochtend.

Kortom: ik durfde niet. De ingeving die ik had zou de sfeer doorbreken. Terwijl dat juist de bedoeling was omdat ik volledige en liefdevolle aandacht wilde geven aan de familieleden. Toch stopte ik mijn ingeving weg, liet de koffiekar leeg achter en nam de gebruikelijke deur naar de intensive care om me ingetogen bij mijn collega’s te voegen. Het ontbrak me aan lef en ik heb er nu, 20 jaar later, nog spijt van.

Altijd eigen baas

Uiteindelijk zijn we allemaal baas over onze tijd. Of niet? Lang heb ik het niet geloofd. Toen zag ik het zo: het grootste deel van de week bestaat uit ‘de baas z’n tijd’ en daarnaast heb je ‘je eigen tijd’ wat overigens vol kan zitten met ‘verplichtingen’. Dat beeld werd voortdurend bevestigd om mij heen.

Maar hoe meer ik besef dat we maar één leven hebben en het voor mijn lieve connecties ook zomaar over kan zijn, hoe meer mijn missie zich laat zien.

‘Mensen wakker kussen opdat de kostbare levenstijd naar werkelijke tevredenheid wordt ingevuld’.

En ‘werkelijk’ is dat wat we voelen dat klopt. Dus in contact met zowel het hoofd als het hart. En ‘tevredenheid’ betekent niet een voortdurend zoeken naar een staat van gelukkig-zijn. Het betekent ook niet dat we alle moeilijke situaties en beslissingen uit de weg moeten gaan. Tevredenheid betekent het gevoel wat je krijgt als je kijkt naar je leven nu en ziet dat dat oké is op dit ene moment wat IS. En hoe mooi is het als we meer van deze mini momentjes van wérkelijke tevredenheid verzamelen!

Verzamel kostbare mini momentjes van wérkelijke tevredenheid.

Euthanasie

Vijf jaar geleden kon mijn vader verlost worden uit zijn lijden middels euthanasie. Ik besloot de 24 uur voorafgaande aan hét moment compleet in contact met ieder nieuw moment te beleven én dat ik zou luisteren naar dat wat er nodig was in ieder nieuw moment.

Telkens als de angst me naar de strot greep was dat omdat ik dacht aan de dag erna waarop ‘het spul’ zou worden aangehangen. Ik gebruikte deze momenten om mezelf tot de orde te roepen en weer terug in het hier en nu te komen.

Geen spijt

24 uur lang deed ik wat ik mezelf had opgedragen. Nu 5 jaar later heb ik een heel goed gevoel over deze tijd. Ik heb nauwelijks stress ervaren en heb van niets spijt.

Waarom had ik nu wel het lef om te luisteren naar mijn ingevingen en jaren daarvoor als verpleegkundige op de intensive care niet? Was het omdat het een letterlijke kwestie van leven en dood was? Dat heeft zeker geholpen denk ik.

Ingevingen op waarde schatten

Hoe zou het zijn als we niet hoeven te wachten op een moment als deze om open te zijn voor onze ingevingen en die op waarde schatten? En om het lef te hebben hier wat mee te doen?

Eva Jinek in gesprek met Hansje Bunschoten zei zoiets als: ‘Je zou willen dat je het niet nodig hebt om terminaal verklaard te worden voordat je tot de o zo belangrijke inzichten komt.’

Afzien is beter

Fascinerend hoe we onze kostbare tijd besteden op een manier die vaak niet in lijn is met wat er werkelijk klopt voor ons.

Misschien heb je (onbewust) geleerd, net als ik, dat hard werken en afzien beter is dan plezier maken en op gevoel keuzes maken.

In een live presentatie van Bram Bakker bij ‘Check je Werkstress’ werd snel duidelijk dat het van belang is om weer terug in het lichaam te komen zodat je de belangrijke signalen van teveel stress kunt opmerken. ‘Laat meer en meer los wat je energie kost en voeg toe wat je energie geeft.’ aldus Bram in gesprek met de kijker over burn-out.

Klaagvrij én oprecht

En je kunt ieder moment opnieuw kiezen. Vullen we ons gesprek met negatieve energie? Blijven we klagen? Of proberen we eens wat anders en vragen we elkaar naar het mooiste momentje van de dag? Wat is er de afgelopen week gebeurd waar we meer van willen?

Voel je je slecht en is je neiging om erover te klagen? Probeer eens klaagvrij te blijven en toch recht te doen aan je onderliggend gevoel. Wat gebeurt er dan?

Als we aannemen dat de tijd die we hebben toch echt in onze handen ligt, wat zouden we dan nu doen of laten? Wat zouden we eens willen uitproberen, gewoon speels kijken als zijnde experiment?

Laten we onszelf meer en meer toestaan om te genieten, plezier te maken en vanuit liefde te kijken naar het leven. Sta vaker stil bij je successen. Dat kan zelfs met een discolamp op het werk aldus Arjen Boekhold.

Dit artikel schreef ik voor het Linkedin platform en kun je dus ook hier vinden.

Categorieën
Blog

Klaagvrije kerst

Met de komst van de eerste pepernoten in september lijkt een klaagvrije kerst ver te zoeken. Want direct denken we aan de verplichtingen. Bij wie gaan we de eerste en bij wie de tweede kerstdag doorbrengen? Er moeten weer kadootjes komen en hoe houden we alles gezellig en iedereen tevreden? ‘Gedoe is pas gedoe als we dat zo noemen’ aldus Frank Schurink, schrijver van het boek Gedoemanagement. Ik kan me er in vinden, maar hoe nu verder? Laten we beginnen bij het begin.

Klagen over verplichtingen

Een verplichting is maar een woord maar wel één wat een vervelend gevoel oproept. We moeten iets en dat is per definitie iets wat we niet echt willen. Het wordt door een ander opgelegd en we hebben geen keuze, tenminste als we dat zelf geloven. Kijk en daar zit het ‘m in. Definiëren we het als gedoe dan is het gedoe. De enige uitweg die we dan nog hebben is er over te klagen achter de ruggen om. En klagen werkt aanstekelijk want voor je het weet gaan de ervaringen over en weer onder het mom van ‘je hart luchten’. Ieder jaar opnieuw. Zonder dat er iets verandert. Maar het kan anders.

Wees de toeschouwer van je brein

Om van kerstverplichting naar verlichting te komen is het goed om ons patroon onder de loep te nemen. We kunnen hiervoor terug naar de rol die onze jeugd gespeeld heeft maar mijn voorkeur gaat uit naar een lichtere variant. Laten we gewoon onderzoeken wat er in ons hoofd afspeelt als we denken aan kerst. We zijn even toeschouwers van ons brein. We produceren gedachten, we zijn ze niet.

Stel jezelf de volgende vragen:

  • Heb ik er echt geen zin in of ligt er een frictie op een ander punt? Denk bijvoorbeeld aan de behoefte aan minder werkstress in de periode voorafgaande aan de kerstvakantie.
  • Klopt het wel dat er iets moet? En van wie moet dat dan?
  • Als het om een verwachting gaat van mijn schoonmoeder (bijvoorbeeld) wat is er dan mis mee dat zij dat verwacht? En wat is er mis mee om zelf een andere behoefte te hebben dit jaar?

Misschien denk je nu: ‘allemaal lief, leuk en aardig maar het wordt nou eenmaal wel verwacht van me dat ik kom met kerst. Niks verlichting, dikke verplichting!’

Kerst en de innerlijke criticus

Het wordt tijd om een switch te maken als je het klaagpatroon rondom kerst wilt veranderen. Nu komt het naar jou idee nog doordat je schoonmoeder jou verwacht maar als je dat blijft aannemen ben je stuurloos.

‘Ja maar het wordt toch echt gewoon van ons verwacht’.

Op zich is deze uitspraak gewoon een verzameling woorden en ligt het alleen in jou welk gewicht je er aan geeft. En dit is de switch die ik bedoel. Het is jouw innerlijke criticus die zegt: ‘je mag een ander niet teleurstellen’ of ‘wie ben jij nou helemaal om er zo’n toestand van te maken’. En dat komt, zegt men, dan toch weer uit de kindertijd waarin deze criticus ervoor zorgde dat je je naar wens ging aanpassen opdat je de verzorging kreeg die nodig was. Maar we zouden niet de jeugd induiken en gewoon in het hier en nu aan de slag met een verlichtte kerst 🙂

Toch best gezellig

Misschien zeg je ieder jaar na het bezoek aan je schoonfamilie dat het eigenlijk best gezellig was. En dat terwijl je er vooraf weerstand tegen voelde. Dan volstaat de herinnering aan het moment ná kerst dat je het allemaal toch wel prima vond en kun je nu stoppen met klagen. Natuurlijk is er niks mis mee om je aan te passen aan anderen. Sterker nog als je je in een groep (familie in dit geval) begeeft is het voor het geheel prettig als de leden zich enigszins aanpassen aan de, vaak onuitgesproken, groepsregels.

Maar wil je echt eens heel wat anders? Doe dan mee met de volgende schrijfoefening.

Durf te dromen

Welk patroon we ieder jaar instappen is ons wel duidelijk maar wat we dan ánders willen niet. In de volgende oefening maken we onze droomkerst concreet.

Wat je nodig hebt is een vel papier en een pen of stift in je favoriete kleur. Vul onderstaande zin aan en blijf vervolgens 5 minuten schrijven. Als je in je hoofd de criticus voorbij hoort komen die tegen je zegt: ‘ja maar dat kan je toch niet maken’, dan schrijf je op dat je die voorbij hoort komen en gaat vervolgens weer verder met het beschrijven van jouw droomkerst.

Begin met de zin: ‘Als ik mezelf toesta om de kerst te beleven op mijn manier dan… ‘ schrijf 5 minuten verder.

Je hebt nu een beeld gecreëerd en je droom helder. Je ziet jezelf misschien op vakantie nippend aan een koel drankje op het strand of met je allerbeste vriend(in) uitgaan in Berlijn. Stap nu uit de vorm en zak af naar de intentie, het bijbehorende onderbuikgevoel. Waar is het je eigenlijk om te doen? Welke waarden zijn voor jou belangrijk? Wat voel je precies bij dat beeld wat je had gemaakt?

Klaagvrije kerst 2017

Tijd om wakker te worden. We stappen van de droom naar de realiteit wat past bij kerst 2017. De eerste stap deed je daarnet al. Je ging van een droomkerst naar het bijbehorende onderbuik gevoel. Je hebt duidelijk gekregen wat je echt belangrijk vindt.

Nu wordt het tijd voor de volgende stap namelijk: geef je creativiteit de ruimte. Focus op je intentie voor aankomende kerst. Waar is het je écht om te doen. Probeer het te tekenen, zing het onder de douche en praat er over met anderen. Nu niet vanuit klagen maar vanuit je onderliggende behoefte en je zoektocht naar passende vormen. Je zult zien dat deze manier van praten net zo aanstekelijk is als klagen. Maar dan een stuk pro-actiever.

En weet je het even niet? Laat het los maar geef je onbewuste een hoe-vraag mee. ‘Hoe kan ik mijn wensen en waarden terugzien in de aankomende kerst?’ Zomaar enkele ideeën wat je kunt doen:

  • je familie vertellen dat je het anders wilt doen maar nog niet goed weet wat. Je deelt wel je onderliggende wensen zoals ‘warm contact, rust, gezelligheid’.
  • duidelijk maken dat je dit jaar waarschijnlijk niet langskomt maar iets anders gaat doen.
  • het initiatief nemen om een andersoortige invulling van het familiebezoek te doen. De behoefte om bijvoorbeeld eens een ander gesprek te hebben ligt zeker niet alleen bij jou gezien de initiatieven die er op dit vlak zijn. En wat dacht je van een wandeling of samen zingen?

En waarom zouden we elkaar niet gewoon eens vragen hoe ieders droomkerst eruit ziet? Misschien snakt zelfs jouw schoonmoeder naar een kerst met alleen vrienden.

Tijd voor reflectie

Is jouw klaagzang over de aankomende verplichtingen een uiting van een behoefte op een breder vlak dan alleen de kerst? Dan is het misschien tijd om te bedenken waar je klaar mee bent. Als je alles hebt gehad stap je over naar dat waar je juist klaar voor bent. Het geeft lucht en brengt je focus terug naar mogelijkheden en wensen. De wintertijd kun je nota bene goed gebruiken voor reflectie op je (werkend)leven. Zit je nog in een rush en heb je hier geen tijd voor? Kijk tijdens de kerstvakantie geen beeldscherm in de avond en voila, je hebt uren de tijd om te mijmeren, in bad te gaan en op tijd te gaan slapen.

Zucht van verlichting

Ik breng mensen graag terug in contact met hun eigen weten tijdens een gewoon en tevens bijzonder gesprek op de werkvloer. Als het ze lukt weer te luisteren naar zichzelf ontstaat vanzelf gezond gedrag. We zijn massaal vervreemd geraakt van de signalen uit ons lichaam. Onze ratio wordt namelijk overbelast door prikkels terwijl we ook nog te weinig bewegen. Meer tijd voor mentale en fysieke rust, muziek en beweging brengt dat contact met ons onderbuikgevoel weer terug. Zo kunnen we er beter naar luisteren en ernaar handelen. En dat geeft met de nodige oefening (een zucht van) verlichting. Dat luisteren naar de onderbuik is het ingrediënt voor een Klaagvrije kerst.

Tips voor de kerst

  • Maak een wandeling met je familie en deel waar je energie van krijgt.
  • Aan de koffie met je familie vertel je elkaar wat je het meest hebt gewaardeerd in het afgelopen jaar.
  • Het kerstdiner kun je bijzonder maken met het tafellaken van Jumpmovement. In 7 stappen naar een super verbinding met jezelf en elkaar.
  • Na het kerstdiner voer je middels de kaartjes van vertellis een ander gesprek.

Klaagvrij Nieuws

Wil je op de hoogte blijven van Klaagvrij Nieuws? Lees hier die van november of schrijf je direct in voor het volgende nummer.

Sparren over Klaagvrij in je bedrijf kan door een mailtje te sturen naar info at sandrabrandt.nl. Kijk alvast voor een impressie op Inspiratietour.

Categorieën
Blog

Gongconcert, haar hoofd in mijn schoot.

Ik zoek in deze donkere winteravond huisnummer 16 om voor het eerst een gongconcert mee te maken.  Het is natuurlijk het huis met de meeste fietsen voor de deur, dat had ik kunnen weten. Het event op facebook heeft een hoop geïnteresseerden. Niels begroet me hartelijk met een kus op de wang en een heerlijke knuffel. Hij wijst me de weg door zijn huis naar de achterdeur. Niels Mooij is bewustzijnscoach en bouwde in zijn tuin een prachtige studio en een hottub. De weergoden zijn ons duidelijk goed gezind. Voor een gongconcert lijken me de hagel, storm en donder prachtige begeleiding in deze donkere avond. In de studio doe ik mijn schoenen en jas uit en geef ik de aanwezigen een hand. Het haardvuur knispert en ik zoek mijn plekje op het zachte witte kleed en pak twee bruine dekentjes. Deze studio geeft een saunagevoel maar dan met kleding aan

Ongemak doorstaan

Vir is de vrouw die ons deze avond 75 minuten lang een gongconcert zal laten beleven. Haar aanwezigheid brengt mij in het hier en nu. Ze stelt zich voor en vraagt ieder een intentie uit te spreken voor de avond. Vir vertelt dat we de geluiden en vibraties door ons heen mogen laten gaan juist als het te intens voelt en we in eerste instantie ons willen verzetten.

Ik vind het een mooie metafoor voor het leven. Het eerste wat we namelijk doen bij ongemak is ons verzetten. Dat kan door de schuld aan iets te geven voor dat ongemak, te gaan klagen. Maar doorademen en ongemak doorstaan is voor mij zo’n waardevolle oefening gebleken de afgelopen maanden!

Voeten bij elkaar

Vir nodigt ons uit te komen liggen bij de gong. ‘Als je met je voeten naar de gong ligt zullen de onderste chakra’s het meest worden aangesproken en daar zit met name je intuïtie. Je kunt ook kiezen om met je hoofd ernaar te liggen, dat is intenser.’ Ik weet niet goed wat ik van chakra’s vind of geloven moet. Niels kiest ervoor met zijn hoofd in de buurt te liggen, de rest doet dat met de voeten.

Het valt me op dat ieder dicht naar elkaar toe schuift. In een halve cirkel liggen wij, drie mannen, vijf vrouwen en één meisje van tien jaar vlakbij elkaar. Stilte. Hagel. Storm. Het knisperen van de kachel.

Contact vanuit de essentie

Ik voel contact met de mensen hier. Gewoon vanuit het feit dat we allen mens zijn. Geen woorden nodig bijna. We hebben alleen onze naam en intentie uitgesproken verder niks. Geen uitleg over wat we doen in het dagelijks leven, hoe oud we zijn en waar we wonen.  Het meisje naast me zei: ‘mijn intentie is tevredenheid’. Ik was even verbaasd over de wijsheid die ik bij haar voelde waarna ik mijn naam zei en mijn intentie uitsprak: ‘acceptatie van liefde’.

Zodra ieder geweest is wordt het stil. Mijn oren spitsen zich richting gong. Hoor ik die nou? Het enige wat ik van een gong weet is dat je er een keiharde dreun op kan geven om de beurs te openen in Amsterdam. Ik open mijn ogen en zie op de muur de schaduw van Vir. Ze zit achter de gong in het zachte oranje licht van de zoutlamp.

Gongconcert in contact

Ik zie dat haar schaduw zachtjes op de gong slaat. Ik sluit mijn ogen en ontspan. De gedachten laat ik op z’n beloop. ‘Moest het niet stil zijn in mijn hoofd, of moet ik daar niet voor werken?’ Ik laat het z’n gang gaan en geniet van de klanken van dit bijzondere gongconcert.

Na enige tijd leg ik mijn jas over me heen, ik heb het fris en wil het liefst dat iemand opstaat om mij in te stoppen.

De voeten van het meisje rechts naast me raken de mijne. Ik vind het fijn en vraag me af waarom ik niet mijn voeten ook tegen de man links van me leg. Geforceerd afblijven van het lichaam van een ander is ook niet wat ik wil meer. Een scheidslijn tussen respect en behoefte. Of zit het anders? Misschien is het niet respect óf behoefte maar respect voor je behoefte én die van elkaar.

Uitgeslapen

Ik voel me geborgen door het contact met de voeten van het meisje. Helemaal er kunnen zijn zonder spanning op dat fysieke vlak(je).

De groep en de vibraties van de gong gaan in elkaar op tezamen met het knisperende kacheltje en de natuurgeluiden buiten. We zijn één en zelfs dat valt weg. Het IS.

Ik schrik op als Vir’s rok zachtjes m’n gezicht raakt als ze langs ons loopt met een lieflijk tingelende windgong. Het is voorbij.

We komen rechtop. Sommigen hebben even geslapen. Ook degene die niet geslapen heeft voelt dat wel zo. Voor mij was het een dag sauna maar dan met echte verbinding vanuit de essentie van ons mens-zijn zonder woorden.

Hoofd in mijn schoot

We zitten nog zeker twintig minuten in stilte bij elkaar, drinken chai thee met havermelk en choco balletjes. Vir nodigt ons daarna uit om te delen hoe het was waarop ik grappend zeg: ‘tja, vragen om feedback nadat je chocola hebt uitgedeeld is wel vragen om complimenten’.  We genieten na.

Dan legt het meisje ineens haar hoofd in mijn schoot. Haar moeder glimlacht naar me. ‘Geven en ontvangen is ook een kunst zeg ik’ en dan leg ik mijn handen langs haar gezicht en focus me compleet in het moment. We geven elkaar een bijzonder moment.

Met dit gevoel wil ik vaker zijn. Met volwassenen en met kinderen. Contact vanuit de essentie. Fysiek contact niet wegstoppend vanuit schaamte of gedachten dat het ongepast zou zijn. Een bijzondere avond waarbij het gongconcert een vorm laat zien van dat wat ik al zo’n tijd verlang.

 

Meer info over het gongconcert en contact vanuit essentie:

Vir Yoga en kunst website

Niels Mooij website

Circling woensdag event

 

Ontvang het Klaagvrij Nieuws maandelijks in je inbox met deze link.

 

Categorieën
Blog

Internationale klaagvrije vrouwendag

Vandaag kwamen zo’n 60 vrouwen bijeen in een wijkcentrum te Haarlem voor een bijzonder programma wat ik mocht presenteren en deels invulling gaf. Op het programma stond o.a.:

  • Klaagvrij Leven en staan voor je rechten
  • Veilig Thuis
  • Ervaringsdeskundige

Recht

Ik heb moeten zoeken naar de achtergrond van Internationale Vrouwendag, wist niet dat het in 1908 begonnen is. Het is blijkbaar nodig geweest om op te staan en te strijden voor kiesrecht en betere arbeidsomstandigheden en gelijkheid op vele andere vlakken. En nog steeds mag de vrouw meer opkomen voor haar rechten. Maar direct voel ik weerstand en dat is omdat ik het niet volledig vind wat ik nu zeg. Mannen mogen dat net zo goed en worden ook onderdrukt, mishandeld en ervaren in hun leven ongelijkheid.

Power

Maar toch, vandaag sta ik voor een groep vrouwen en pleiten we voor power, onze eigen power. Want staan voor je recht is opkomen voor wat je hart je ingeeft (nogmaals, dat geldt voor man en vrouw wat mij betreft). En om op te komen voor wat je hart je ingeeft heb je jezelf serieus te nemen.

Waardevol

En daar is hét grote raakvlak met Klaagvrij Leven. Om zonder klagen maar wel oprecht door het leven te gaan heb ik mezelf waardevol te vinden en serieus te nemen. Want pas dan zijn mijn behoeften die onder het klagen verscholen liggen waardevol en mijn eventuele hulpvragen ook.

Invloed

Daarnaast is de keuze voor een slachtoffer positie mogelijk én de keuze voor een positie met meer invloed. In mijn dagelijks leven wel. Ik vertel dat ik alle vrouwen gun dat zij die keuze hebben en kunnen maken. ‘Kijk telkens weer waar je wél kunt luisteren naar je hart en vind jezelf waardevol en kom ervoor uit! Luister naar je eigen behoeften én die van je partner. Luister naar elkáár! En straf jezelf niet af (dat is klagen over jezelf) als je dat zó lang niet gedaan hebt. Vanaf nu kun je weer ieder moment opnieuw kiezen.’ Ik zie vele knikkende vriendelijke gezichten tegenover mij.

Boeiende vrouw

Ervaringsdeskundige H. is ook één van de spreeksters. Ik zou met haar in gesprek gaan met de microfoon maar laat haar al snel zelf het woord doen want dat blijkt vele malen mooier. Ik neem plaats in het publiek op de eerste rij en luister aandachtig naar deze boeiende vrouw.

Gedwongen

Tien jaar geleden werd zij zwaar onderdrukt in haar relatie. Ze mocht niet naar buiten kijken, kreeg alleen eten van haar man als hij dat wilde, werd gedwongen om met hem naar bed te gaan en werd geslagen. Tot op een dag de jeugdbescherming kwam en haar voor de keus stelde om samen met haar man te blijven (maar dan werden de kinderen uit huis geplaatst) óf voor de kinderen kiezen en weg bij haar man. Ze koos voor het laatste want: ‘dan was ik met drie in plaats van met twee en ik wilde niet langer in de slachtoffer positie blijven’.

Wat wil jij?

Ze ging naar het Blijf van mijn lijf huis en: ‘daar was het voor het eerst dat ik in Nederland iemand ontmoette die tegen me zei: ‘wat wil jij’? Ze vertelde dat ze álles wilde leren wat ze nodig had om onafhankelijk te kunnen zijn. Alle cursussen die ze wilde kreeg ze en deed ze met vlijt. Ondertussen kregen haar twee zeer jonge kinderen ook psychische hulp op haar verzoek.

Wij zijn leuk!

Inmiddels is ze gelukkig getrouwd en is de haat jegens mannen verdwenen. Ze pleit voor het aanboren van de eigen kracht. ‘Wij zijn allemaal leuke vrouwen met kwaliteiten, doe er wat mee!’ aldus H.

Maha

Na afloop komt er een jonge vrouw naar me toe. Ze heeft haar zoontje op de arm. Ze heet Maha en is moeder van vier, spreekt goed Nederlands en wil ook een radioprogramma. Bij Haarlem105 heeft ze al gesolliciteerd, zonder resultaat. Ze wil graag luisteren naar haar hart en beter op komen voor haar eigen behoeften. Ze komt uit Egypte en spreekt de taal van vele vrouwen hier. Ze wil zo graag dat al die vrouwen ook kunnen begrijpen wat deze ochtend verteld is. Ook door de mevrouw van Veilig Thuis en ook door de ervaringsdeskundige. Ik vertel haar dat ik een cursus ‘Vrouw&power’ wil maken met het thema Klaagvrij uiteraard 🙂 Ze begint te stralen als ik haar vraag of ze het samen wil geven met mij. Ze ziet zichzelf al vertalen. En dan opeens zie ik nog iets voor me….

Granaatappel

Nadia en Merijn van ‘op zoek naar de granaatappel’

Het programma Op zoek naar de granaatappel bekijk ik regelmatig met veel interesse. Een kijkje in een andere cultuur waar vrouwen soms nog onderdrukt worden en toch ook weten op te staan en het heft in eigen hand nemen. Vrouwen die met koken kostwinnaars kunnen worden bijvoorbeeld. De programmamaaksters gaan samen met deze powervrouwen het eten voorbereiden, praten over hun gewoontes en struinen de lokale markten af voor de juiste ingrediënten. Zeer leerzaam en inspirerend.

 

Samen koken

Ik wil thuis eigenlijk ook graag eens iemand uit een heel andere cultuur uitnodigen mét kinderen om samen te koken. Voedsel bereiden naar recept uit haar land. Ik zie direct dat deze jonge vrouw tegenover mij met haar jochie op de arm daar vast oren naar heeft. Ze straalt als ik haar vraag. En wat blijkt: ze is al twaalf jaar in Nederland en kent geen enkel Nederlands recept en heeft ook daarin interesse.

‘Hoe kom je bij mij met vier kinderen eigenlijk?’ vraag ik haar. Ze blijkt plannen voor rijles te hebben maar tot op heden brengt en haalt haar man haar altijd. We spreken af dat we contact opnemen voor een afspraak en blij gaan we ieder ons weegs.

 

 

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Categorieën
Blog

Organisch durven laten ontstaan

Adviesburo

Het is dinsdag namiddag en ik ben aangekomen in een oude fabriekshal waar een organisatie adviesburo is gevestigd. Een prachtig vormgegeven ruimte waar ik een hoge open trap met oranje vloerbedekking betreed naar de glazen ruimte boven.

Tijd voor klagen

Ik heb een avondvullend programma bedacht voor tien vrouwelijke adviseurs samen met mijn co-trainer Martine. Zij zal een discussie uitlokken middels enkele pittige stellingen en er zal tijd zijn om te klagen, te focussen op problemen en aandacht zijn voor verschil van mening. Ik zal het overnemen en heb de verwachting dat we met een helder geformuleerde wens kunnen starten met de Inspiratietour.

Inspiratietour

Deze werkvorm staat volledig in het teken van wat wél kan. Het is een state of mind waarin ik de deelnemers breng middels visualisatie. De uitkomst ligt telkens weer verrassend dichtbij de potentie van het team.

Verzet

Afijn. Martine is van start. De verschillen van mening die ontstaan, zelfs de vermeende disconnectie met het onderwerp die door enkele deelnemers duidelijk wordt gedeeld geven me even spanning. Blij dat ik dit gesprek niet hoef te leiden! Ik leer ondertussen van Martine en de groep dat een verschil van mening of zelfs het oneens zijn met wat we aanbieden niet hoeft te betekenen dat het ‘allemaal voor niks is geweest’.

En hé, opeens valt mij de voorlaatste inspiratietour in en daar was door een deelnemer sterk verzet tegen de vorm. Juist híj was degene die na afloop zie: ‘de inspiratietour was noodzakelijk om boven tafel te krijgen wat er boven tafel moest komen’.

En nu komt het mooiste:

Tegenvaller biedt uitdaging

Ik had de verwachting dat ik gaandeweg Martine’s deel een helder geformuleerde wens of vraag kon destilleren die dient als startpunt voor mijn deel van de avond. Essentieel dus. Als die er niet is, kunnen we niet verder! Ik bespeur echter geen enkele heldere vraag. Ik zie geen enkel haakje om mijn stuk in te zetten. Wel voel ik dat het tijd is om het over te nemen van Martine, dat het tijd is dat zij haar deel afrondt. Ik fluister haar dat in en langzaamaan rondt ze af. Er lopen wat mensen heen en weer naar het toilet en ik ga ook.

Stap in vertrouwen

Ik ben ondertussen actief met loslaten van belemmerende kritische gedachten. Telkens stap ik weer in het vertrouwen. Vertrouwen dat de inhoud gaat komen wanneer daar de tijd voor is. Ik laat gebeuren wat me invalt. Zo loop ik enkele keren heen en weer tussen de glazen vergaderruimte en het ‘balkon’ boven in de voormalige fabriekshal. De deelnemers zijn met elkaar in gesprek en enkele lopen naar beneden voor thee. Ik vraag me af waar de behoefte nou eigenlijk écht ligt in deze groep. Zonder met mijn hoofd actief naar een antwoord te zoeken zak ik weer af naar het vertrouwen en blijf ik ook gefocust op mijn wens om door te pakken.

Flow

Dan valt mij een mooie richting in. Ik zeg dat we weer verder gaan en pak mijn kaartenset van Twijnstra & Gudde om twee vragen te stellen die mijns inziens de essentie zijn voor deze groep. Ze kiezen elk twee kaarten met een afbeelding, ongezien. Vervolgens delen ze aan de hand van de kaarten hun antwoorden in twee tallen. Na het diner komen alle antwoorden zichtbaar voor de hele groep op flapovers. En dan kunnen we met elkaar aan de slag om de uitgangsvraag helder te formuleren. En dat wordt een hele mooi vraag!

‘Hoe kunnen wij onze volledige potentie benutten?’

Van start

De Inspiratietour kan van start. Eén van de deelnemers stelt voor het met ogen dicht te doen en ik neem haar tip aan. Twintig minuten zitten we met de ogen dicht en begeleid ik de groep naar de plaatsen en mensen die hen ondersteunt bij hun uitgangsvraag.

Voor de voeten

De uitkomsten van deze Inspiratietour delen we met nog knipperende ogen tegen het felle licht wat we na deze tour weer zien. Iedereen zat écht even ergens anders dan in deze ruimte. We hebben onderwijl gelachen en prachtige inzichten gekregen die weer zó dichtbij de mensen zelf liggen dat ze het alleen maar hoeven oppakken de komende tijd!

Afbeelding: databank Bilderberg en laat niet de deelnemers aan de inspiratietour zien maar geeft wel de sfeer weer die ontstond.

 

http://www.sandrabrandt.nl/teambuilding/

 

 

 

Categorieën
Blog

Angst omarmen

De liefde

Alles is een uiting van of een roep om liefde. Zo zei Lisa Portengen laatst. Het helpt om mensen te doorgronden in soms ongewenste situaties.

Klaagvrij willen leven, ook in gedachten terwijl ik ook oprecht blijf is een uitdaging met gevoelens waar ik het liefst direct vanaf wil. Het makkelijkst is het als ik gelukkig ben. Zoals de laatste tijd vooral..

Zielsgelukkig

De laatste weken heb ik zóveel liefde ervaren om mij heen. Deels doordat ik de contacten zelf opgestart heb, mogelijk heb gemaakt. Zo bracht ik een groep mensen bijeen die eerder in Het Heldere Uur radioprogramma waren geweest. Het leek me zo heerlijk om ze met elkaar in contact te brengen. Het werd uiteindelijk een bijzondere avond waar ik zielsgelukkig van naar huis reed.

Ik ging in op een uitnodiging van Ineke Hurkmans om bij haar aan tafel de Jump te doen terwijl de gasten hun meegebrachte eten met elkaar deelden. Een jump is dé manier om respectvol en vol aandacht en liefde met elkaar in gesprek te zijn. Ik kende er alleen Ineke maar deze methode maakt het direct mogelijk om van hart tot hart contact te maken in no-time. Gelachen en gehuild in een enorm liefdevolle armosfeer. Ik ging wederom zielsgelukkig naar huis.

Angst, paniek en verdriet

En dan ‘the day after’. Lichte paniek, gevoel van contactverlies, de lijntjes lijken even weg. Ik zoek naar een manier om hiermee om te gaan. En dan zie ik een filmpje van Yara Hannema.

Karin Höhle-Dikken deelt ‘m op haar tijdlijn en voegt eraan toe:

Alles mag gevoeld worden, ook de “lastige” gevoelens. Het mooie is dat we dan pas doorkrijgen dat we ze kunnen (ver)dragen en wellicht omarmen. Dat laatste kan ik na flink oefenen ook met angst. Het geeft me zo’n sterk en trots gevoel. Ik kan het liefhebben. Met alles erop en eraan.

Omarmen

Boem. De connectie, de vaste grond is terug. De lijntjes met alle lieve mensen, het leven. Erbij blijven. Niet geforceerd ánders willen voelen. Delen, oprecht klaagvrij, dat is wat ik doe als ik mijn koffie’tje ontvang in Haarlem bij Native van Mirjam. Ik zit er graag te werken. Echt contact met de lieve dames die er werken.

Wérkelijke verbinding met mensen geeft bestaansrecht. Er voor elkaar zijn.

LEVEN. from Yara InMedia on Vimeo.

 

 

Een mooie dag!

Categorieën
Blog

Klaagvrije Maandag

Klaagvrije maandag op 23 januari was booming in België en Nederland.

Mijn zoon van 7 herinnerde me eraan toen ik nét wakker was. ‘Mamma, een goede klaagvrije maandag gewenst!’. Hij wilde ook meedoen.

Radio 1

Ik ging al vroeg de deur uit voor de uitzending bij België Radio 1. Ik genoot van de treinreis naar de Desmet Studio’s in Amsterdam alwaar ik contact zou krijgen met België en het zou klinken alsof ik daar écht bij hen was.

Nog even plassen

Ik zat er klaar voor maar moest nog naar het toilet. Over tien minuten zou ik de uitzending ingaan. Ik vroeg waar de toiletten waren en een voorbijganger in de studio’s zei: ‘beneden’. Ik liep vlot de trap af en kon het niet vinden. Ik merkte dat in mijn hoofd het klagen op de loer lag. Ik ving de gedachte al op voordat hij gemaakt kon worden, zo leek het. Want nu zou het wel heel makkelijk zijn om te klagen over die man dat hij niet even duidelijk had verteld wáár de toiletten zich bevonden danwel dat hij wel even mee had kunnen lopen.

Focus op wat wél

Nee, ik koos ervoor om direct een laagje verder te kijken. En daar zat de behoefte om rustig de uitzending in te kunnen gaan, ontspannen en psychisch voorbereid. Vervolgens bleef ik gedachteloos bij het onrust gevoel en zocht snel verder en vond het toilet. Daarna focuste ik op ontspannen en vlot weer terug naar de studio boven te gaan en koos ik eDesmet Studio'srvoor om ervan te gaan genieten. En zo geschiedde.

Batterij leeg

Ik zou na het interview lekker in de stad gaan werken en actief op social media meedoen en reageren op de leuke reacties op het facebook event. Echter, de accu was leeg en de oplader lag thuis. Ik schakelde direct over naar aannemen dat dat nou eenmaal zo was en naar de behoefte achter het willen werken op de laptop. En dat was: een momentje voor mezelf in Amsterdam met het gevoel zoals vroeger toen ik er studeerde. Ik koos er dus voor om al genietend het hele stuk terug te wandelen naar het Centraal Station en nam aan dat er misschien wel leuke gesprekken konden plaatsvinden, juist nu ik niet kon werken achter de laptop.

Roodgloeiend

En zo wandelde ik heerlijk met regelmatig het zonnetje op mijn gezicht. En die leuke gesprekken? Die kwamen er. Ik werd vier keer achter elkaar gebeld door journalisten van radio zenders en online nieuwssites. Door hun vragen kon ik steeds beter specificeren wat klaagvrij nou eigenlijk voor mij betekent.

Thuis

BNRIk was op tijd thuis voor het volgende interview. BNR Nieuwsradio zou bellen voor een live interview van enkele minuten. Ik bracht de kleine man naar bed maar die weigerde te gaan slapen en maakte zoveel lawaai dat bellen geen optie was. Mijn partner was thuis en ik stapte op de fiets, geheel klaagvrij bleef ik ontspannen bij mijn behoefte om rustig en geconcentreerd het interview te kunnen geven. Het werd een heel fijn interview, lekker rustig fietsend in de zon.  Ze schreven dit blog op hun site.

Booming

Ondertussen was #Klaagvrijemaandag trending toppic en werd het event flink gebruikt om te reageren. Vele mensen hadden baat bij deze oefening om klaagvrij te blijven.

Tips voor de mislukking

Een enkeling begreep het niet. Daar wil ik me nog graag naar richten. Zodra je vind dat het niet lukt bedoel je eigenlijk dat je hebt opgemerkt dat je klaagde. Dán start de oefening direct weer. Je kunt namelijk kiezen om te klagen over jezelf (klagen over het feit dat je klaagde) maar je kan ook iets anders!

1- blijf bij het gevoel wat ontstaat zonder ervan weg te willen

2- onderzoek je behoefte (klaagvrij zijn)

3- focus op klaagvrij zijn en voel zonder verdere gedachten

4- wees mild naar jezelf, waardeer dat je hebt opgemerkt dat je klaagde en zie het als onderzoek

Zodra je jezelf schuld geeft dat je geklaagd hebt zit je nog niet in de oefening. Zodra je opmerkt dat je schuld geeft over je geklaag zit je wél in de oefening. Wees daar blij mee, zie het als onderzoek en voel gedachtenloos hoe het is.

E-Cursus 365 dagen Klaagvrij INSCHRIJVEN

Gebeurtenis – gedachte – gevoel

Door klaagvrij leven te beoefenen ben je je meer bewust van je gedachten en dat wat je zegt. Tevens is het belangrijk om oprecht te blijven anders ligt ‘oppotten’ op de loer. Zakken met je aandacht naar je gevoel zonder verdere klaagzang is fijn. Zo kun je tijd rekken tussen gebeurtenis en gedachte en heb je weer een keuze. Je bént niet je gedachten, je kunt je er gewaar van zijn en zelf AANWEZIG blijven.

Ongemak hoeft niet geforceerd, vanuit het hoofd, opgelost te worden altijd. Laat dat ongemak er even zijn, zak erin met je gevoel zonder gedachten en focus op je behoefte eronder.

Meer weten? Loop 3 weken op met de E-Cursus waarin ik je begeleid richting Klaagvrij Leven. Iedere week ontvang je een mail met een praktijkvoorbeeld, oefening, stukje theorie en tips.

De E-Cursus 365 dagen Klaagvrij gaat daarna verder maar jij beslist of je door pakt. INSCHRIJVEN

cover-mockup

Talkshow

De uitgelichte foto bovenaan is van de radio uitzending en tevens Talkshow van 22 januari in het theater van de bibliotheek Eindhoven voor Het Heldere Uur. Met enkele gasten die ook in het magazine staan: Ineke Hurkmans (ook op foto) en Vieve ter Laak. Tura Gerards was er ook en komt in het tweede magazine.  Het magazine nog bestellen? Dat kan, er zijn er nog enkele over.

Zoonlief

En mijn zoon? Die had weer Engels, iets waar hij al maanden een hekel aan heeft omdat hij geen match heeft met de juf. Hij had genoten, voor het eerst. Hij had zich voorgenomen dat het een fijne les zou worden en hij had gevisualiseerd dat het de leuke Spaanse juf was maar dan vermomd. ‘Geweldig, dat jij je eigen geluk hebt weten te creëren man!’ zei ik. Waarop hij antwoordde: ‘oh, gewoon wat vaker naar je moeder luisteren.’

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Categorieën
Blog

Trademark stress

Complaint Free in de US

Er blijkt aan de andere kant van de oceaan iemand te zijn die al tien jaar zijn leven vult met de oefening in klaagvrij leven en dat uitdraagt op zijn manier. Zijn naam is: Will Bowen van ‘a Complaint Free world’. Hij is de man van de paarse armbandjes. Misschien is dit geen nieuws voor je, voor mij wel. Alhoewel ik had er wel eens zijdelings van gehoord maar het drong niet echt tot me door destijds. Ik ben me pas sinds kort gaan verdiepen in zijn manier van werken en leven. Zijn boek heb ik bijvoorbeeld pas net twee weken in huis.

Paarse armbandjes

Will Bowen gebruikt een hulpmiddel bij de klaagvrij oefening en dat is een paarse armband. De bedoeling is dat je deze uiteindelijk 21 dagen onafgebroken aan 1 pols weet te houden. Dat kan als je hardop niet klaagt, zeurt of roddelt. Telkens als je merkt dat je dat wel doet gaat de armband weer naar de andere arm. Leuk detail: als je opmerkt dat een ánder klaagt en je wilt daar wat over zeggen dan moet jouw armband eerst naar je andere pols want volgens Will Bowen klaag jij dan ook weer.

Complaint Free trainer

Onze paden kruisten elkaar in januari. Ik werd getaggd door één van mijn connecties onder een post van hem. Hij zocht namelijk mensen die zich wilde laten certificeren als Complaint Free trainer. Ik schreef me in, nieuwsgierig naar de mogelijkheden en kreeg een skype gesprek met zijn dochter aangeboden voor een eerste kennismaking met hun bedrijf.

Lia Bowen

We hadden een gesprek over onze missies, over het overlijden van haar oma, mijn vader… Ze vertelde me verder dat haar vader soms aanvragen krijgt uit Europa voor presentaties die hij niet inwilligt omdat hij liever in de buurt van zijn gezin blijft. Aangezien ik wel graag de grotere podia betreed zag ik wel een win/win! Na afloop liet ze weten dat ik was ‘aangenomen’ en zaterdag 18 februari kon starten met de training. Die zou beginnen met een skype bijeenkomst met trainers-in-spé vanuit Dubai, China, Amerika en Canada.

De bewuste zaterdag kwam dichterbij en er kwam een document binnen in mijn inbox. Een document om te tekenen voordat we van start zouden kunnen gaan.

Trademark

Complaint Free zou een trademark zijn wat niet gebruikt mocht worden tenzij Will’s programma zou worden gegeven. Ik nam het niet zo serieus maar ging even later toch twijfelen. Zou het wel loslopen of liep ik grote financiële risico’s als ik doorging met mijn ding te doen. Zou ‘klaagvrij’ dan ook niet meer mogen?

Klaagvrij oplossen

Iemand zei me dat ik niet door hem het kaas van mijn brood moest laten eten. Een ander vond dat hij toch niet zo moest klagen. En weer iemand anders vond dat ik zo mijn inboedel op het spel zou zetten. Deze reacties waren voor mij een makkelijke aanleiding om in een klaagmodus jegens hem en mezelf (want was ik nou naïef?) te schieten. Toch pakte ik ook dit weer mee in de klaagvrij oefening. Ik vroeg mezelf af hoe ik het het liefst voor me zag en dat was een 1 op 1 skype met WIll Bowen himself. Om dat verzoek aan hem te laten blijken moest ik wel even mijn kritische stem voorbij in mijn eigen hoofd die zei: ‘wie ben jij nou helemaal, die man heeft heus geen tijd om even met jou apart te skypen hoor’.

Netwerk hulp

Ondertussen hielp een grote groep uit mijn netwerk mee om meer duidelijkheid te krijgen over merkregistratie en de mogelijke consequenties. Onverwacht bleek dat het merk Complaint Free verlopen was en niet bekend in de Benelux. Er kwamen ook berichten van betrokken mensen die me aanraadden om zo gauw mogelijk de naam Klaagvrij te laten registreren. Anderen gaven met dezelfde gedrevenheid hun oprechte tegenovergestelde mening. Ik vond het ontzettend fijn te merken dat ieder de tijd nam om zijn/haar perspectief te delen.

Voorbereiding

Will Bowen wilde met mij skypen op het tijdstip wat ik had voorgesteld! Het was donderdagavond 19.50u en het was bijna zover. De kinderen sliepen, mijn partner was de deur uit en ik maakte het sfeervol en rustig in de huiskamer voor de juiste intentie. Ik wilde hem ‘tegemoet gaan’ vanuit een wederzijds respect van mens tot mens. Ik had twee punten te bespreken in deze volgorde:

1- het delen van mijn droom namelijk een presentatie samen maken met de sterkste kanten uit ons eigen klaagvrij onderzoek waar we beide achter staan die ik in Europa kan geven. Gebruik makend van zijn netwerk, verzoeken uit Europa die bij hem komen en met een bevredigende prijsafspraak voor beide partijen.

2- duidelijkheid over de Trademarks

 

Skype ontmoeting

Even leek het niet door te gaan. Twee minuten voor onze afspraak ontving ik het bericht dat hij zijn skype niet goed kon krijgen en daar al twee uur mee bezig was. Ik bedacht allerlei alternatieven maar probeerde vervolgens gewoon hem per skype te contacten en… toen werkte het! Het was direct een fijne ontmoeting. Echte interesse van beide kanten. Na een korte kennismaking vroeg hij me waarvoor ik met hem wilde praten. Ik vertelde hem de twee punten die ik wilde bespreken en ging van start.

Onverwachte wending

Al snel leek hem de training tot Complaint Free trainer niet geschikt voor mij. Dit sloot precies aan op mijn gevoel. Ik heb mijn eigen methode, training en weg al gevonden en hij leidt mensen op om precies zijn programma te kunnen verkondigen.

Mijn wens tot co-creatie als collega experts vond hij mooi alleen had hij de tijd niet om zich daarvoor in te zetten. Ik was blij dat hij oprecht was en zag vermoeidheid in zijn ogen en lijf.

Opeens kwam er iets nieuws in mij op. Ik vertelde over mijn boek en vroeg of hij misschien een korte review in één zin wilde schrijven. Daar reageerde hij enthousiast op en toen ik opperde dat een voorwoord nog mooier zou zijn bleek hij ook dát te willen doen!

En het punt over de merknamen? Klaagvrij kan ik gewoon gebruiken vond hij, het was meer dat zoveel mensen Complaint Free met hem associëren en hij daar al 10 jaar werk in heeft zitten. Ik kan het begrijpen en feitelijk is er nu geen uitdaging op dit vlak. Dat is pas zo als ik het zou gaan vertalen in Engels, ook weer een nieuw idee voortgekomen uit deze situatie. Als dat zover is contact ik hem gewoon opnieuw om tot een fijne oplossing te komen.

 

 

 

Categorieën
Blog

Duizendpoot houdt koers

Het valt niet mee, zoveel pootjes, duizend stuks..  Het houdt koers..  wat is daar voor nodig?

Danny

Vandaag had ik een coachgesprek met Danny, op de fiets. In beweging gebeurt er meer. En daar is de essentie meteen.. want hoe bepaal je je richting en in welk tempo, welke tijd.. kloktijd? Nee kloktijd beknelt, belemmert. We zouden oversteken, stonden bij het verkeerslicht bij de ‘verfrollerbrug’ maar het voelde niet goed. Te druk daar. Danny zei ter loops iets over een andere route in plaats van oversteken. Terwijl oversteken logischer leek (want: korter) voelde doorfietsen langs het Spaarne beter. Rust en ruimte om de gedachten te laten gaan. We verlieten het kruispunt en veranderden onze koers.. of nee.. we hielden koers, de weg die als vanzelf opborrelde. En zo fietsten we heel Haarlem Centrum rond, continue in contact met wat er op dat moment als vanzelf kon ontstaan qua richting. We opperden wel vijf keer een café’tje om neer te strijken en toch bleven we op de trappers tot we als vanzelf op een mooie plek kwamen waar we konden landen in het zonnetje en ons gesprek voortzette onder genot van een Latte Macchiato.

Poten op de grond

DannyGeland op een terras in de zon. Ons gesprek ging over de inspiratietour. Danny wil deze gaan doen. Tijdens de inspiratietour ga je met jezelf als enige kompas een week het land door met een brandende vraag in je leven. Een week met een focus waardoor je nieuwe inzichten krijgt. Meestal betekent het dat je vooraf met mensen afspreekt die jou inspireren bij jouw brandende vraag maar voor Danny zal het heel anders verlopen… De details beschrijft hij later misschien zelf in een blog. Voor nu volstaat het te zeggen dat zijn focus zal zijn: met de poten op de grond en levend vanuit gevoelstijd en -richting.

Kompas

Die innerlijke kompas heeft iedereen en die helpt mij enorm om koers te houden. Poten op de grond, ja dat ook. Dankzij Danny besef ik dat ook ik iedere dag werk aan de basis. Poten op de grond, leven vanuit wat NU als vanzelf oké is. DOEN.. ook zoiets. Focus voor die paar minuten per keer die ik kan gebruiken voor hetgeen ik allemaal opzetten wil terwijl het gezinsleven ook doorgaat met drie kleintjes. En samen doen. 2015 is voor mij het jaar van samen doen. Nieuwe samenwerkingspartner toelaten in mijn bedrijf. Best spannend maar het voelt goed!

Duizend en één

Het blog ontstaat omdat het me even duizelt. Duizend en één dingen duizelen. Waren het er nou gewoon duizend.. dan viel het nog mee 🙂

30 dagen challenge Happy Family is running

er komt weer een mooi contact voor werkplekonderzoek aan..

dan is de inspiratietour in wording voor jongeren en een pilot (film) is onderweg!  Halte Z.

borrelende ideeën over e-book over klooi en speeltips (later meer)

en 1 mei een Lente Feest in wording, compleet bedacht en georganiseerd door mijn oudste van 6 en zijn buurmeisje.

 

o… is dat alles eigenlijk?

 

 

Categorieën
Blog

Klaagvrij

Het is zondag. Een dag vol aandacht voor kinderen en andere activiteiten waarbij ik mijn aandacht aan anderen geef. In de namiddag begint het klagen in mijn hoofd, zeurderig. Snel schakel ik over naar mijn onderliggende wens: samen met fijn gezelschap, los van het gezin, wat eten in mijn stad Haarlem. Het is thuis snel geregeld en ik stap op mijn fiets, mijn telefoon checkend of de ge-appte mensen kunnen komen als gezelschap. Reactie blijft uit. Vlak voor sluitingstijd stap ik ‘By Lima‘ binnen, een hotspot in Haarlem met heerlijke thee. Twee bekenden begroeten me enthousiast: ‘we hebben het nét over je!’. Er ontstaat een geanimeerd gesprek over talenten verbinden en ik bedenk ter plekke dat we daar een inspiratie-avond voor kunnen organiseren. Ze zijn verrast en enthousiast over dit voorstel. Ik merk dat het mij verbaast dat mensen verrast zijn als ik een mogelijkheid zie om wensen in daden om te zetten.

Talenten verbinden, geloven in mogelijkheden.. dat maakt happy!

Ik reken af en fiets naar een stampvol Dodici achter de Grote Markt. Een geweldige keuken hebben ze daar al jaren. Aan de grote tafel bij het raam is nog net 1 stoel vrij. Ik pak mijn schrift erbij voor mijn boek-in-wording over een klaagvrij bestaan. Ik kies de overheerlijke ravioli met walnoten, een thee, water en een rode port. Met mijn drankjes voor mij en mijn schrift in de aanslag mijmer ik wat voor me uit. Veel komt er niet van schrijven nu. Ik piel wat op mijn telefoon.

Dan eerst eten, smullen!

Naast mij zit een gezelschap te praten over het verdelen van de rekening. Ze moeten er zelf om lachen en ik lach mee. Dan raken we in gesprek over klaagvrij leven. Eén van de heren vertelt me dat hij net nog zei dat hij vond dat de bediening zo laat de borden afhaalde. Nu beseffende dat het negativiteit in de groep veroorzaakt en het vrij nutteloos is. Het is het begin van een super leuke avond met geweldig gezelschap, precies wat ik voor ogen had deze avond. Ik bestel een rondje voor ze en een zoete lekkernij om te delen. Nog zeker 1,5 uur zijn we in gesprek. De drankjes zijn halverwege op als ik me hardop afvraag of de bestelling van de lekkernij is doorgekomen. Ik sta op en vraag aan de bar of onze bestelling er nog bij mag komen. De ober zegt: ‘ik maak het meteen in orde!’. Voor mij een normale handeling maar doordat we bewust dit onderwerp bespreken zie ik ineens dat het onderdeel uitmaakt van mijn eigen training in klaagvrij leven.

Ik fiets naar huis en denk: ‘ik ben weer helemaal MIJ’! Vol inspiratie voor mijn boek, gegeven door dit geweldige gezelschap terwijl ik heerlijk ben verwend met lekker eten en drinken.

Op je gezondheid!