De vakantie is net voorbij en ik hoor van enkele mensen om me heen dat het druk is, de ontspanning en de vakantie liggen ver weg in herinnering. Anderen hebben juist een state of mind ontwikkeld in de Corona tijd waarin rust de boventoon voert en wat ze nu met gemak voortzetten.
Nou is ieders situatie uniek en kunnen we geen appels met peren vergelijken. Het enige wat we kunnen doen is kijken naar ons eigen leven. Hoe ga ik om met dat wat me overkomt?
Luisteren naar het fluisteren
Mij overkwam een sleutelbeenbreuk begin van de zomer. Het werk wat ik deed moest worden aangepast maar eigenlijk was de rit erheen per trein al teveel gevraagd. De verhouding met de werkgever en het werk stonden mijn herstel in de weg. Het duurde even, maar toen ik uiteindelijk begon te luisteren naar het fluisteren van mijn lichaam was ik in no time hersteld.
Eigen wijsheid volgen
Een contract opzeggen omdat dát het beste voelt was wel een trigger voor de innerlijke criticus (‘zo moeilijk is het toch niet om een paar uurtjes te gaan’ en: ‘dat moet je toch gewoon kunnen’ of: ‘stel je niet zo aan’). Daarom duurde het even om het besluit te nemen om er te stoppen. Het effect was groots. De energie voelde ik ineens dat weekend stromen door die schouder, ik besloot zelfs de poli afspraak inclusief röntgen af te bellen. Reden? Ik voelde dat het intern genezen was, mijn arm kreeg ik nog niet omhoog maar dat waren hooguit spieren die training nodig hadden, zo wist ik/voelde ik.
In 2 weken tijd deed ik de handstand bij de fysio en vervolgens zat ik weer naast m’n drumdocent en reed ik motor. Zielsgelukkig.
Wat mijn partner vervolgens tegen me zei was de aanleiding voor dit schrijven.
‘Jij staat jezelf toe te leven zoals het werkelijk klopt én tegelijkertijd breng jij jouw lat omlaag’
Hoe zit dat, hoe kan dat? Het bijzondere is: gaat samen op!
Lat en criticus zijn verbonden
Als jouw lat te hoog ligt, luister je teveel naar je innerlijke criticus. Je buigt voor zijn uitspraken als: ‘dat gaat je toch niet lukken’ ‘wie ben jij nou helemaal’ etc. Het ongemak wat dit teweegbrengt, poets je zo gauw mogelijk weg door nóg harder te werken bijvoorbeeld. In ieder geval luister je niet naar dat fluisterende stemmetje, naar ‘het weten’.
Ben je je heel bewust van dit gebeuren dan kun je kiezen om te ontspannen ín het ongemak wat de criticus veroorzaakt. Dan kies je er bewust voor om pas tot actie over te gaan als het weer vanuit ontspanning en vanuit flow kan. Je kiest er dan voor om je gedrag af te stemmen op flow in plaats van: op ongemak en angst.
Vanzelf je lat omlaag
Hoe meer je jezelf toestaat om voorbij de criticus te lopen met de angst aan de hand en te doen wat er nodig is, wat klopt in ieder moment… hoe meer je in lijn werkt, leeft met wat écht klopt.
En dan… zakt de lat als vanzelf!
Ik ben benieuwd naar jouw ervaringen!
Hartegroet,
Sandra